تبعید: تفاوت میان نسخه‌ها

مراد از نفی بلد در میان فقهای [[امامیه]] اخراج [[محارب]] از سرزمین محل جرمشان است به شکلی که به هر سرزمینی وارد شوند از هم‌خوارکی، هم‌نشینی، خرید و فروش، ازدواج و… با آن‌ها پرهیز شود است. از این دیدگاه نفی بلد یعنی تبعیدی که همراه با سخت‌گیری‌های دیگری در محل تبعید است. از [[علی بن موسی الرضا]] در این مورد که محارب چگونه نفی می‌شوند نقل شده که «محارب از شهری که در آن مرتکب جرم گردیده به شهر دیگری فرستاده می‌شود و به اهل آن شهر نوشته می‌شود که این شخص اخراج شده است، پس با او هم‌نشینی، معامله، ازدواج و نیز هم غذا نشوید و این عمل تا یک سال در مورد وی اجرا می‌گردد.» همچنین حبس‌کردن محارب در محل تبعیدشان نیز از مباحث مطرح‌شده در این زمینه است که برخی علمای معاصر شیعه زندانی‌کردن در مکان تبعید را جایز ندانسته‌اند؛ با این حال برخی هم در شرایطی که تبعیدی در تبعیدگاه ایجاد مفسده کند و کنترل و مراقبتش ممکن نباشد، زندانی‌کردن در محل تبعید را جایز شمرده‌اند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.hvm.ir/print.asp?id=26378 |عنوان=تبدیل تبعید حدی به مجازات حبس | ناشر =وب‌گاه معاونت حقوقی و امور مجلس |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۳ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140407041455/http://www.hvm.ir/print.asp?id=26378 |archivedate=۷ آوریل ۲۰۱۴ |dead-url=yes }}</ref>