حرف اضافه معنای مستقل ندارد و کاربرد آن در زبان فارسی گاهی در [[بند]]ها برای [[نقش‌نما|نقش‌نماییِ]] کلمات پیش و پسِ خود است. بسته به موقعیتش، «حرف اضافه» را می‌توان به دو گونهٔ «حرف اضافه پیشین» با «حرف اضافه پسین» تقسیم کرد. حرف اضافه پیشین، همان‌گونه که از نامش پیداست، پیش از یک واژه می‌آید و حرف اضافه پسین برعکس. گونهٔ رایج آن در زبان فارسی حرف اضافه پیشین است.
== پیرامون اصطلاح ==
واژه «اضافه» در عربی به غیر از معنای «زیادی» یا «زائد» معنای «نسبت» یا «رابطه» هم می‌دهد. اما دستکم در فارسی امروز این وامواژه معنای نسبت نمی‌دهد. در اصطلاح حرف اضافه معنی دوم واژهٔ اضافه در عربی یعنی «نسبت» مدنظر است<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = خانلری | نام = پرویز ناتل | پیوند نویسنده = ناتل خانلری | عنوان = دستور زبان فارسی | سال = ۱۳۹۲ | ناشر = [[نشر توس]] | شابک = ۹۷۸۹۶۴۳۱۵۲۶۱۱ | صفحه = ۷۳}}</ref> و نباید از اصطلاح حرف اضافه برداشت کرد که این حروف زیادی یا کم‌اهمیت هستند بلکه برعکس این حروف هسته گروه حرف اضافه‌ای را تشکیل می‌دهند. به ویژه در زبان فارسی این حروف حائز اهمیت هستند چرا که فارسی در مسیر تحلیلی شدن خود برای فرادادن حالات دستوری بسیار به حروف اضافه وابسته شده است.
