نظریه انسداد: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mmkazemi14 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲:
این نظریه به ''مسلک انسدادی'' شهرت یافته و در مقابل نظریه مشهور اصولیان به ''مسلک انفتاحی'' معروف است. مهمترین مدافع نظریه انسداد [[میرزای قمی]] صاحب ''قوانین الاصول'' است که بیش از همه بر حقانیت این نظریه اصرار ورزیده‌است. استدلالات او توسط جمعی دیگر از فقهای متأخر از جمله [[آخوند خراسانی]]، [[میرزای نائینی]]، [[محقق اصفهانی]]، [[آقا ضیاء عراقی]]، [[عبدالکریم حائری یزدی]]، [[روح‌الله خمینی]] و بویژه [[مرتضی انصاری]] رد شده‌است.<ref>عباس ظهیری، نقد نظریه انسداد</ref> در میان فقهای معاصر [[موسی شبیری زنجانی]] از پیروان این نظریه است.
== شروط تمام بودن دلیل انسداد ==
تمام بودن دلیل انسداد، بر تحقق مقدماتی (مقدمات انسداد) مبتنی است که عبارتند از:
۱. [[علم اجمالی]] به وجود احکام واقعی بسیار در شرع مقدس و نیز مکلف بودن به آن‌ها؛
۲. بسته بودن باب [[علم]] و علمی، نسبت به بسیاری از احکام و تکالیف شرعی؛
۳. عدم جواز سهل انگاری نسبت به تکالیف واقعی و امتثال آن‌ها؛
۴. این مقدمه در سه بخش بیان می‌شود:
ا) عدم وجوب احتیاط تام؛ زیرا یا سبب [[هرج و مرج]] و اختلال نظام می‌شود یا باعث عسر و حرج گردد؛
ب) عدم جواز رجوع ابتدائی به اصول عملیه ؛
ج) عدم جواز عمل [[مجتهد]] به فتوای مجتهدی دیگر.
۵. اکنون که احتیاط واجب نشد، اگر به موهومات و مشکوکات عمل گردد و مظنونات کنار گذاشته شود ترجیح مرجوح بر راجح لازم می‌آید که قبیح است؛ بنابراین، [[عقل]] به طور مستقل حکم می‌کند که باید نسبت به تکالیف معلوم بالاجمال، اطاعت ظنی کرد؛ در نتیجه، مطلق ظن حجیت می‌یاب
== پانویس ==
| |||