ولفگانگ آمادئوس موتسارت: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۷۸۱ موتسارت به همراه کارفرمایش اسقف به وین رفت و اما به دلیل محدودیت‌هایی که اسقف در روش موسیقی موتسارت ایجاد می‌کرد از شغلش استعفا داد. پس از آن به [[وین]]، شهر موسیقیدانان، رفت و در آنجا مشغول به کار آزاد شد. او امیدوار بود که در حین انجام کار آزاد موفق به پیدا‌کردن شغلی دائمی شود که این آرزو در طول عمرش، هیچ‌گاه برآورده نشد. با وجود این ، بین سال‌های ۱۷۸۲ تا ۱۷۸۷ او زندگی بسیار مجللی در وین داشت. در تاریخ ۴ اوت ۱۷۸۲، برخلاف عقیده پدرش موتسارت با کنستانز وِبر (۱۷۶۲–۱۸۴۲)<ref>(Constanze Weber)</ref> در کلیسای [[کلیسای جامع سنت اشتفان، وین|سَن اِشتِفان]]<ref>(Saint Stephan)</ref> در وین ازدواج کرد. ولفگانگ و کنستانز در طول زندگی مشترکشان صاحب هفت فرزند شدند که از آن‌ها فقط [[کارل توماس]] (۱۷۸۴–۱۸۵۸)<ref>(Karl Thomas)</ref> و [[فرانتس کساور ولفگانگ موتسارت]] (۱۷۹۱–۱۸۴۴)<ref>(Franz Xaver Wolfgang)</ref> توانستند سنین طفولیت را پشت سر بگذارند. کارل توماس و فرانس زاویر ولفگانگ هرگز ازدواج نکردند و صاحب فرزندی نشدند.

 

 

در طول سال‌های ۱۷۸۲ و ۱۷۸۳ موتسارت با آثار [[یوهان سباستین باخ]] و [[گئورگ فریدریش هندل]] تحت نظر بارون [[گتفرید فان زویتن|بارُن گتفرید فان زویتِن]]<ref>(Baron Gottfried van Swieten)</ref> بسیار صمیمی شد. فون زویتن دارای تعداد زیادی کار در سبک [[موسیقی باروک|باروک]] بود و هنرمندان جوان و موفق آن زمان را برای بحث و تبادل نظر در رابطه با موسیقی، به منزل خود دعوت می‌نمود. سبک موسیقی باروک طوری در روح موتسارت اثر گذاشت که باعث تدوین دو اثر معروف خود: قسمتی از اپرای [[فلوت سحرآمیز]] (ک ۶۲۰) و [[سمفونی شماره ۴۱]] (ک ۵۵۱) شد.