مجدالدین فیروزآبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''ابوطاهر مجدالدین محمد بن یعقوب فیروزآبادی''' (۸۱۷ / ۸۱۶ -۷۲۹ ق)، عالم لغوی، ادیب، مفسر، قاضی و فقیه شافعی.

در [[کارزین]] به دنیا آمد و در آن جا در هفت سالگی قرآن را حفظ کرد. در هشت سالگی به شیراز رفت و از محضر علمای آنجا استفاده نمود، سپس به [[بغداد]]، [[مصر]]، [[شام]]، [[روم]]، [[حجاز]]، [[یمن]] و اغلب سرزمین‌های شرقی مانند [[هند]] مسافرت کرد. فقه و تفسیر و حدیث و علوم مختلف را از اساتید مکان‌های مختلف فراگرفت. در [[دمشق]] در محضر درس [[ابن‌قیم]] و [[تقی‌الدین سبکی]] و فرضی و [[شیخ خلیل مالکی]] حضور یافت. وی مورد عنایت شاه شجاع مظفری، حکمران [[آذربایجان]] و امیر [[تیمور گورکانی]] و سلطان بایزیدخان عثمانی بود، بیشتر از همه در دربار ملک اشرف اسماعیل حکمران یمن تقرب یافت و داماد وی شد. مدت بیست سال قاضی شهر زبید یمن بود، تا به مقام قاضی‌القضاتی یمن و درجهٔ شیخ‌الاسلامی رسید. وی در زبید یمن درگذشت و در تربت شیخ اسماعیل جبروتی دفن شد. شیخ [[رمضان عطیفی]] کتابی در شرح حال فیروزآبادی نگاشته است. از فیروزآبادی حدود چهل تصنیف ذکر کرده‌اند.