ویکی‌پدیا

افت حرارتی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
Ghorbaneee (بحث | مشارکت‌ها)
۴۰ ویرایش‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
Mhmd.mrezaee (بحث | مشارکت‌ها)
۲۱ ویرایش‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸:
 
== روش ==
[[خاک]] از موجودات زنده ، آب ، [[کربنات]]<nowiki/> ها ، مواد کربن دار ، مواد [[تجزیه]] شده و موارد دیگر تشکیل شده است. برای تعیین اینکه هر یک از این اجزا چقدر از کل توده خاک را تشکیل می دهد ، روش LOI (افت حرارتی) اجرا می شود. در ابتدا محقق جرم نمونه را پیش از آزمایش LOI (افت حرارتی) می گیرد و سپس نمونه را در دستگاه گرمایش قرار می دهد. با توجه به اینکه محقق در صدد این است که درصد چه ماده ای را در خاک به دست بیاورد ، می توان دمای دستگاه را بر روی دمای مربوطه تنظیم کرد. نمونه [[خاک]] برای مدت طولانی در این درجه حرارت نگه داشته می شود، البته بعد از اینکه خارج شده و گذاشته شود تا خنک شود، و قبل از اینکه جرم نمونه دوباه اندازه گیری شود. مقدار جرم از دست رفته پس از آزمایش LOI (افت حرارتی) برابر با جرم همان ماده ای است که محقق در صدد تعیین آن می باشد. مجموعه ای از مواد مورد نیاز برای استفاده از آزمایش LOI(افت حرارتی) عبارتند از: تعادل جرم با دقت بالا ، یک اجاق خشک کن ، [[کوره]] با دمای کنترل شده ، [[بوته چینی]] های پیش گرم شده و نمونه ای خاک از محل مورد نظر. به طور معمول ، این روش برای تعیین سطح آب محتوی ، میزان کربن ، میزان [[مواد آلی]] و میزان ترکیبات فرار استفاده می شود. <ref name=":0">{{Cite web|url=http://pasternack.ucdavis.edu/research/methods/loss-ignition-protocol/|title=Dr. Gregory B. Pasternack - Watershed Hydrology, Geomorphology, and Ecohydraulics: Loss-On-Ignition Protocol|website=pasternack.ucdavis.edu|accessdate=2019-03-17}}</ref> از آزمایش LOI (افت حرارتی) در صنعت سیمان نیز استفاده می شود به این صورت که کوره را در محدوده 950 درجه سانتیگراد کنترل می کنند ، مهندسان احتراق از آزمایش LOI (افت حرارتی) در دماهای پایین تر از 950 درجه سانتیگراد نیز استفاده می کننده. <ref>{{Cite journal|last=Roig|first=Pedro Juan|last2=Alcaraz|first2=Salvador|last3=Gilly|first3=Katja|date=2017|title=FTP Algebraic Formal Modelling using ACP - Study on FTP Active Mode and Passive Mode:|url=http://www.scitepress.org/DigitalLibrary/Link.aspx?doi=10.5220/0006465703620373|journal=Proceedings of the 7th International Conference on Simulation and Modeling Methodologies, Technologies and Applications|location=Madrid, Spain|publisher=SCITEPRESS - Science and Technology Publications|pages=362–373|doi=10.5220/0006465703620373|isbn=9789897582653}}</ref> یک روش کامل برای آزمایش LOI(افت حرارتی) را می توان در زیر یافت ، در نظر داشته باشید که ممکن است برخی از مراحل بسته به کاربرد در نظر گرفته شده از آزمایش LOI(افت حرارتی) تغییر کنند.
 
روشهای زیادی برای استفاده صحیح از آزمایش LOI(افت حرارتی) برای تحقیقات علمی وجود دارد. <ref>{{Cite web|last=Venes|first=Daniel|title=A Comparative Study between Loss on Ignition and Total Carbon Analysis on Minerogenic Sediments|url=https://scholarcommons.usf.edu/cgi/viewcontent.cgi?referer=https://www.google.com/&httpsredir=1&article=1169&context=geologia|accessdate=24 March 2019}}</ref> یک نمونه ی خاک، یک شبه در اجاق خشک کن 100 درجه سانتیگراد ، تا صبح مقادیر آب موجود در آن به طور کامل تبخیر می شود <ref>{{Cite web|title=Loss-on-Ignition Standard Operating Procedure|url=http://lrc.geo.umn.edu/laccore/assets/pdf/sops/loi.pdf|publisher=National Lacustrine Core Facility|accessdate=24 March 2019}}</ref> . این امر به محققان اجازه می دهد تا با مقایسه ی تغییر وزن نمونه ، قبل و بعد از [[تبخیر سطحی|تبخیر]] ، بتوانند میزان آب اولیه در نمونه خاک و [[پوکی|تخلخل(پوکی)]] آن را مشخص کنند. به این وزن جدید نمونه ، وزن خشک گفته می شود و به وزن قبلی آن وزن مرطوب گفته می شود. روش کلی انجام آزمایش LOI(افت حرارتی) در احتراق به شرح زیر است: <ref>{{Cite web|last=Robertson|first=Sarah|title=Direct Estimation of Organic Matter by Loss on Ignition: Methods|url=https://www.sfu.ca/soils/lab_documents/Estimation_Of_Organic_Matter_By_LOI.pdf|publisher=SFU Soils|accessdate=24 March 2019}}</ref> :
خط ۲۷:
 
== کاربرد های دیگر ==
در صنعت [[سیمان]] از آزمایش LOI(افت حرارتی) با گرم کردن یک نمونه سیمانی تا 900-1000 درجه [[سانتیگراد|سانتی گراد]] استفاده می شود و تا زمانی که جرم نمونه تثبیت شود [[گرم]] کردن ادامه می یابد. وقتی که جرم تثبیت شد ، جرم از دست رفته توسط آزمایش LOI(افت حرارتی) تعیین می شود. از این آزمایش معمولاً برای تعیین مقادیر بالای آب در سیمان یا کربنات استفاده می شود زیرا اینها باعث کاهش کیفیت سیمان می شوند <ref>{{Cite web|url=https://www.pavementinteractive.org/reference-desk/testing/cement-tests/portland-cement-loss-on-ignition/|title=Portland Cement Loss on Ignition|website=Pavement Interactive|language=en-US|accessdate=2019-03-17}}</ref> . تلفات زیاد غالبا به دلیل شرایط نامناسب ذخیره سازی سیمان یا دستکاری کیفیت سیمان توسط تأمین کنندگان به وجود می آید و این آزمایش، تضمین می کند که [[سیمان]] مورد استفاده در یک مکان، از [[ترکیب]] درستی برای تأمین پروتکل های ایمنی و درخواست های مشتریان برخوردار است.
 
در صنعت معدن ، استفاده از LOI(افت حرارتی) در تعیین مواد فرار و رطوبت موجود در سنگ بسیار حیاتی است. از این رو هنگام انجام تجزیه و تحلیل یک سنگ کامل ، برای تعیین میزان کل مواد فرار از روش LOI(افت حرارتی) استفاده می شود. به منظور از بین بردن همه مواد فرار و اکسیداسیون تمام آهن های موجود و تبدیل به اکسیدهای آهن ، دمای LOI(افت حرارتی) ، °900 تا °1000 سانتیگراد تنظیم می شود.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/افت_حرارتی»