شعر کهن فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴:
== مقدمه ==
شعرهای کلاسیک پارسی دارای ویژگی‌هایی هستند که با [[شعر نو|شعرهای نو]] متفاوت‌اند. «شعر کلاسیک، گره‌خوردگی عاطفه و تخیل است که در زبانِ آهنگین شکل گرفته‌باشد.»<ref>تعریف از دکتر شفیعی کدکنی، کتاب ''موسیقی شعر''</ref> شعرِ شاعران بزرگی مانند [[فردوسی]]، [[مولوی]]، [[سعدی]]، [[حافظ]]، [[نظامی گنجوی|نظامی]]، [[صائب]] و … هر کدام با اینکه سبک مختلفی داشته‌اند، اما در مجموعه‌ای از ویژگی‌ها مشترک است.
نظامی عروضی در چهار مقاله گفته است: "هر که را طبع در نظم شعر راسخ شد و سخنش هموار گشت، روی به علم شعر آورد و عروض بخواند ." اولاً شعر به زعم نظامی عروضی علم است و نه هنر، دوم اینکه، عروض و قافیه از ضرور‌ّیات شعری است. نویسنده چهار مقاله، حتی آنجا که وارد عرصه معنا می‌شود، معیارهایی را معرفی می‌کند که غالباً از «وهم» و «قوة موهمه» ناشی می‌شود که ممکن است هر نوع دیگر زبانی نیز بتواند با چنین معیارهایی معرفی شود: "شاعری صناعتی است که شاعر بدان صناعت اتس‍ّاق مقدمات موهمه کند". بالاترین ب‍ُرد فکری عروضی سمرقندی، تا آنجاست که معتقد است شعر باید: "معنی خ‍ُرد را بزرگ و معنی بزرگ را خ‍ُرد و نیکو را در خلعت زشت بازنماید و زشت را در صورت نیکو جلوه دهد و به ایهام قو‌ّت‌های غضبانی و شهوانی را برمی‌انگیزد."ودر نهایت در عصر حاضر [[مییر|شاعری]] که شعرش هم نو است وهم هماهنگ با شعر شاعران کلاسیک چه در زبان مادری فارس ونیز زبان انگلیسی. او سبک هفت بند را در کتاب اولش معرف خانه ادبیات شد.
[[سید امین میری دوزینی|س]]
== تاریخچه ==
| |||