بورخولدریا: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رده:باکتری]]

 

بورخولدریا پستومالئی، یک باسیل کوچک، متحرک، اکسیداز مثبت، هوازی و گرم منفی است. این باکتری در محیط های استاندارد [[باکتری]] شناسی به شکل مطلوبی رشد می نماید. بورخولدریا پستومالئی در دمای ۴٢ درجه سانتی گراد رشد نموده و [[گلوکز]]، [[لاکتوز]] و سایر [[کربوهیدرات]] ها را اکسید مینماید. ارگانیسم یک ساپروفیت طبیعی است که از خاک، آب تازه، شالیزارهای برنج و سبزیجات کشت داده شده جدا شده واز طریق تنفس و گاهی تلقیح پوستی به انسان سرایت می نماید. اغلب افرادی که در تماس با این ارگانیسم هستند بدون علامت می باشند، با این وجود افراد الکلی، دچار دیابت یا بیماران مبتلا به بیماریهای کلیوی مستعد عفونتهای مزمن هستند.

بورخولدریا پستومالئی در انسان سبب ایجاد بیماری ملیوئیدوزیس(به معنی وضعیت مشابه کج خلقی) می گردد. دوره نهفتگی امکان دارد از ٢ الی ٣ روز یا چند سال باشد. در صورتیکه محل ورود باکتری از راه آسیب پوستی باشد امکان دارد در محل ورود یک عفونت موضعی چرکی ایجاد گردد. شایعترین شکل بیماری عفونت ریوی است که ممکن است ظاهری حفره ای همانند بیماری سل در عکس های قفسه سینه داشته باشد. امکان دارد عفونت چرکی مزمن همراه با آبسته هایی در [[پوست]]، [[مغز]]، ریه، میوکارد، کبد و استخوان ایجاد گردد.

*جداسازی باکتری بورخولدریا پسودومالئی برای اهداف تشخیصی می بایست به دقت صورت گیرد چرا که به شدت عفونت زا است (از این رو در سلاحهای بیولوژیک هم ممکن است بکار رود).

ملیوئیدوزیس در صورت عدم درمان با مرگ و میر بالایی همراه می باشد. گاهی نیاز به تخلیه جراحی عفونت موضعی است. بورخولدریا پسودومالئی اغلب به چند نوع [[آنتی بیوتیک]] نظیر سفتازیدیم، ایمی پنم، مروپنم و اموکسی سیلین کلاولانیک اسید و همچنین سفتریاکسون و سفوتاکسیم حساس می باشد. این باکتری اغلب به [[پنی سیلین]]، [[آمپی سیلین]]، سفالوسپورین های نسل اول و دوم، جنتامایسین و توبرامایسین مقاوم است. پس از درمان اولیه قوی ۱۴-۱۰ روزه می بایست دست کم ۳ ماه درمان با تری متوپریم–سولفامتوکسازول یا داکسی سیکلین جهت ریشه کنی عفونت صورت گیرد.

=='''بورخولدریا مالئی'''==

بولخولدریا مالئی یک باکتری گرم منفی کوچک، غیر متحرک، بدون رنگدانه و خواری می باشد که در اکثر محیط های باکتری شناسی به آرامی رشد می نماید.