امپراتوری عثمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

=== زبان ===

{{اصلی|زبان‌های امپراتوری عثمانی}}

لسان عثمانی زبان رسمی امپراتوری عثمانی بود. این یک [[زبان‌های اغوز|زبان ترکی اغوز تبار]] بود، اما بخش اعظم فرهنگ لغت آن، چیزی حدود ۸۹ درصد، را واژگان پارسی و عربی تشکیل شده بود. در مجموع، چندین زبان نقش بسیار مهمی در طول حیات امپراتوری عثمانی بازی کردند: لسان عثمانی که علاوه بر زبان طبقه حاکم بودن، زبان رایج در میان مسلمانان [[بالکان]] به جز [[آلبانی]] و [[بوسنی]] نیز بود؛ پارسی که زبان قشر تحصیل کرده، زبان ادبی و زبان دارای [[پرستیژ (زبان)|پرستیژ]] بود<ref name="Bertold Spuler page 69">{{cite book|author=Bertold Spuler|title=Persian Historiography And Geography|url=https://books.google.com/books?id=rD1vvympVtsC&pg=PA69|accessdate=11 February 2013|year=2003|publisher=Pustaka Nasional Pte Ltd|isbn=978-9971-77-488-2|page=69}}</ref> و عربی که زبان اکثریت مردم [[عربستان عثمانی|عربستان]]، [[عراق عثمانی|عراق]]، [[کویت]]، [[شام]] و بخش‌های بزرگی از قلمروی آفریقایی بود. با افزایش نفوذ اروپایی‌ها در دولت عثمانی، از اهمیت این دو زبان در مرکز قدرت کاسته شد. فارسی تنها به زبانِ ادبی قشر تحصیل‌کرده محدود شد<ref name="Bertold Spuler page 692">{{cite book|author=Bertold Spuler|title=Persian Historiography And Geography|url=https://books.google.com/books?id=rD1vvympVtsC&pg=PA69|accessdate=11 February 2013|year=2003|publisher=Pustaka Nasional Pte Ltd|isbn=978-9971-77-488-2|page=69}}</ref> و عربی تنها در رابطه با مسائل دینی به کار می‌رفت. پس از ظهور پدیده ملی‌گرایی در [[خاورمیانه]] در اواخر [[قرن نوزدهم]]، عنوان «لسان ترکی» جایگزین «لسان عثمانی» شد. از این نام در قانون اساسی سال ۱۸۷۶ برای اشاره به زبان رسمی امپراتوری نیز استفاده شده‌است.<ref>{{cite journal|year=1908|title=The Ottoman Constitution, promulgated the 7th Zilbridge, 1293 (11/23 December, 1876)|journal=The American Journal of International Law|volume=2|issue=4|page=376|jstor=2212668}}</ref>