محمدحسن گنابادی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezami19 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Rezami19 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴:
'''محمّد حسن بیچاره بیدختی''' ملقب به '''صالحعلیشاه''' (زاده: ۲۴ تیر ۱۲۷۰، [[بیدخت]] [[گناباد]] - درگذشت: ۶ مرداد ۱۳۴۵) از اقطاب [[سلسله نعمت‌اللهی سلطان علیشاهی گنابادی]] بود.
 
وی فرزند ارشد و جانشین [[نورعلیشاه ثانی]] است. پس از ایام کودکی، علوم مختلف دینی اعم از نقلی و عقلی را نزد جدّ خود [[سلطانعلیشاه]] و پدر و اساتید محلّی در بیدخت گناباد فرا گرفت. در سال ۱۳۲۷ قمری پس از مرگ [[سلطانعلیشاه]]، به دست پدر وارد سلوک گردید. سپس برای تکمیل تحصیلات به [[اصفهان]] رفت و نزد اساتید مشهور آن زمان مانند آخوند [[ملاّ محمّد کاشانی]] و [[جهانگیرخان_قشقاییجهانگیرخان قشقایی]] تحصیل کرد. پس از بازگشت به [[گناباد]] در ۲۰ شعبان ۱۳۲۸ از طرف پدر مجاز به اقامه نماز جماعت فقرا و در ۱۱ ربیع الثّانی ۱۳۲۹ مجاز در دستگیری و ارشاد طالبان راه با لقب صالحعلیشاه گردید. پس از مرگ [[نورعلیشاه ثانی]] در سال ۱۳۳۷ قمری، به جانشینی او تعیین شد.
وی در این مدت ضمن اشتغال به کشاورزی در زمینه امور خیریه و احداث بناهای عمومی فعال بود. از او تعدادی مکتوبات و رسالة [[پند صالح]] برجای مانده‌است. مقبره وی در جوار آرامگاه جدش در [[مزار سلطانی بیدخت]] گناباد است.<ref>[http://www.sufi.ws/rahbaran-tarighat/53-1.php Sufism]</ref>
این شعر از وی نقل شده است: