شرف خان بدلیسی ایل زنگنه را شاخه ای از کردهای گوران و آن ها را به همراه چگنی و سیاه منصور سه برادر دانسته و حاکمان کرد را برخاسته از گوران دانسته است.محمدامین زکی در تاریخ کرد و کردستان به نقل از شرفنامه بدلیسی که خواستگاه این برادران را لرستان نوشته خواستگاه این سه برادر را جنوب ایران نوشته اند خاک کرمانشاه و زنگنه در سال ۱۹۱۵ به تصرف ترکیه درآمد اما بعدها ایران دوباره آن را بازپس گرفت.<ref>دانشنامه بریتانیکا</ref> این مناطق در دوران صفویان و افشاریان چندین بار بین ایران و دولت عثمانی (ترکیه) دست به دست شد.<ref>ایرج افشار سیستانی، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن،انتشارات نگارستان، چاپ دوم، زمستان1381</ref> معین‌الدین نطنزی، ایل زنگنه را جزو قلمرو [[اتابکان لرستان]] محسوب می‌کند و جزو طوایفی نام می‌برد که به حکم اتابکان لر گردن گذارده بودند.<ref name=":1">منتخب التواریخ: به نقل از: محمد علی سلطانی، ایلات و طوایف کرمانشاهان، ج۲، (ناشر مؤلف، ۱۳۲۰) ص۶۴۹.</ref> تذکره الملوک ایل زنگنه را در مجموعه‌ای مرکب از ایلات کرد و لر نام می‌برد.<ref name=":0">میرزاسمیعا، تذکره الملوک، [[محمد دبیرسیاقی]] (تصحیح) امیرکبیر، ۱۳۶۸، ص۲۵.</ref> [[شرفنامه]] [[شرف‌خان بدلیسی|بدلیسی]] امرای کرد ایران را به چهار شعبه مشتمل دانسته که زنگنه یکی از آن‌هاست.<ref>امیر شرف‌خان بدلیسی، شرفنامه، (تصحیح) محمد عباسی، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۶۴، ص۱۴–۴۲۳.</ref> بسیاری از نویسندگان معاصر نیز در کرد بودن زنگنه تردید نکرده‌اند.<ref>نظیرRudi mathee ; Aministrative:
