کاربر:آرمینا حمزه پور/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۱۱۳:
== روابط خارجی در زمان فتحعلی شاه ==
=== انگلیس ===
در شرق ایران سرزمین پهناور [[هند]] که در ادوار مختلف طمع هر جهانگیری را تحریک کردهاست و آن را ذخیره ای برای غارت زر و سیم دانستهاند روز به روز در دام مخصوصی که [[بریتانیا]] گسترده بود بیشتر راه میافت و روز به روز بر نفوذ و برتری بریتانیا در آن سرزمین می فزود. از قرن پنجم هجری قمری و از زمان [[سلطان محمود غزنوی]] زبان فارسی و فکر ایرانی کاملاً در هند ریشه گرفته و چنان جایگیر شده بود که حتی اقوام مختلف هند که زبان یکدیگر را نمیدانستند به زبان فارسی متوسل میشدند و فارسی هشتصد سال زبان درباری و زبان رسمی هندوستان بود و فکر ایرانی حتی ادبیات و فلسفه هندوان را هم اداره میکرد. هنگامی که انگلیسیها وارد هندوستان شدند این رقیب توانا یعنی فکر و زبان ایران را در مقابل خود دیدند و برای این که در پیشرفتهای خود در آن دیار این رقیب توانا را نداشته باشند راه طبیعی این بود که آن را از پای درآورند یا لااقل ناتوان کنند، زیرا قطعاً در آن زمان نفوذ ایران که از هزار و چهارصد سال پیش سراسر آسیای مرکزی را فرا گرفته بود هنوز در توانایی خود باقی مانده بود و جدا مانع میشد که هر نیروی دیگری در این سرزمینها و مخصوصاً در هندوستان که حتی زبان را هم پذیرفته بود پیش ببرد. [[افغانستان]] که همسایه دیگر هندوستان بود در پاره ای از مسائل مانع سیاست بریتانیا در هند بهشمار میرفت و چون رسیدن به آن سرزمین دشوار و پرخرج بود بهترین وسیله این بود که به دست ایرانیان آن را ناتوان کنند و این آغاز دخالتهای مستمر بریتانیا شد.<ref>{{پک|نفیسی|1391|ک=تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران در دوره معاصرجلد اول|ص=114}}</ref>پادشاه افغانستان [[زمانشاه درانی|زمانشاه]] پسر [[تیمورشاه درانی|تیمور شاه]] پسر و جانشین [[احمدشاه درانی|احمد شاه درّانی]] در آستانه قرن نوزدهم بزرگترین خطر برای بریتانیا در هندوستان بهشمار میرفت و نزدیکی او به هندوستان انگلیسیها را فوقالعاده به وحشت انداخته بود. پس نماینده ای مطلع با اعتبارات مالی زیاد به دربار ایران روانه کردند. این شخص که '''مهدیعلی خان''' نام داشت و ملقب به '''بهادر جنگ''' بود از معروفترین رجال آن عهد هندوستان بود و از طرف بریتانیا مأموریت یافت به
=== روسیه ===
|