شعر کهن فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح لینک |
|||
خط ۱۳:
سروده‌ها و اشعار [[مانوی]] به پارسی میانه (پهلوی ساسانی و اشکانی) نیز در نزد اهل فن اهمیتی به‌سزا دارد. لیکن اجماع علمای فن بر این است که وزنِ هیچ‌کدام از این اشعار عروضی (کمّی) نیست، بنابراین، این اشعار با شعر امروزیِ پارسی تفاوت بنیادین دارند.{{مدرک}}
نخستین شاعران پارسی‌سرا (مراد از پارسی در اینجا [[فارسی دری]] و در مقابل [[فارسی میانه]] است) در دربار [[یعقوب لیث صفاری]] پدیدار شدند. اگر چه نمونه‌هایی از شعر به زبان پارسی دری، پیش از این دوران وجود دارد، ولی بررسی آن‌ها مشخص می‌کند که در زمان سروده‌شدنشان شعر پارسی هنوز قوام نیافته‌بود، چرا که وزن آنان به‌طور مطلق عروضی نیست. در اینجا نمونه‌ای از این‌گونه اشعار (که تعدادشان انگشت شمار است) می‌آوریم. این قطعه شعری نگاشته‌شده در [[آتشکده کرکویه|آتشکده کرکوی]] واقع در [[سیستان]] است:
{{شعر}}
{{ب|''فُرخته باذا روش''|''خُنیده کرشسپِ هوش''}}
| |||