کبوتر: تفاوت میان نسخه‌ها

| name = کبوتر

|color=pink

''مقاله را ببینید.''

}}

 

هر دو واژه کبوتر و کفتر در نوشتار و گفتار پذیرفته شده‌است به گونه‌ای که کفتر در شاهنامه هم آمده<ref>{{یادکرد وب |url=http://loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-250aac7e104847d58ecaefd51ee733cb-fa.html |title=کفتر |accessdate=۶ اکتبر ۲۰۱۲ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20121116172852/http://loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-250aac7e104847d58ecaefd51ee733cb-fa.html |archivedate=۱۶ نوامبر ۲۰۱۲ |dead-url=yes }}</ref> با این وجود در نوشتار کبوتر بیشتر به کار می‌رود و در گفتار بسته به گویشور ممکن است «کبوتر» یا «کفتر» واژهٔ پرکاربردتر باشد. با این حال کفتر در ترکیباتی مانند کفترباز و کفتربازی از کبوتر کاربرد بیشتری دارد.

[[پرونده:Shahrak-e Namak Abrud (16).jpg|جایگزین=چند کبوتر در شهرک توریستی تفریحی نمک آبرود|بندانگشتی|220x220پیکسل|چند کبوتر در شهرک توریستی تفریحی نمک آبرود مازندران]]

 

جایگاه نگهداری کبوترها بسیار متفاوت می‌باشد و برحسب محل نگهداری آن‌ها در منازل، پشت بام‌ها یا برج‌های مخصوص در مزارع متغیر است، ولی به هرحال این جایگاه به صورت یکی از اشکال زیر می‌باشد:

۱. در صورت نگهداری کبوتر در خانه، معمولاً جایگاه آن‌ها را از قفس‌های چوبی، فلزی، جعبه‌های حلبی، سنگ‌های ساختمانی یا چیزی نظیر آن می‌سازند. این جایگاه‌ها معمولاً کوچک بوده و برای یک تا دو جفت پرنده ساخته می‌شود.

* کبوتران نامه بر

 

[[پرونده:Pigeon.jpg|چپ|250px|بندانگشتی|کبوتر وحشی، میلان، ایتالیا]]

دسته‌ای از کبوتران هستند که به صورت گروهی در [[شهر]]ها و حومه شهر دیده می‌شوند و بعد از بلوغ (حدود ۸ تا ۱۲ ماه پس از تولد بسته به نژاد) با انتخاب جفت، زادوولد حیرت‌انگیزی می‌کنند که در نوع خود جالب است. عموماً کبوتران وحشی، خاکستری و گاه سیاه خاکستری هستند که با آمیخته شدن با نسل کبوتران خانگی که وحشی شده‌اند، اینگونه کبوتران را با تلفیقی از رنگ‌های کبوتران وحشی و خانگی می‌توان شناخت. مانند همه گونه‌ها ۲ تخم می‌گذارند و بعد از ۱۴ تا ۱۹ روز (بسته به شرایط محیط) جوجه‌ها به دنیا می‌آیند و تا دو روز از نوعی شیر مخصوص (پرنده محتویات معده را که کاملاً آسیاب شده و با آب مخلوط کرده، به نوعی شیره تبدیل می‌کند) جوجه‌هایش را تغذیه می‌کند. نوع نر پرنده، معمولاً بزرگ‌تر (به لحاظ جثه و حجم جمجمه) از نوع ماده، قابل شناسایی است. نوع ماده با جثه‌ای کوچک‌تر و نوکی درازتر از نوع نر قابل شناسایی است.

از قدیم از پرندگان خانگی بوده و دارندگان این حیوان را کبوتر باز می‌گویند. کبوتران خانگی به علت تغذیه مناسب و شرایط استراحت گاه (از لحاظ جثه) از همنوعان [[وحشی]] خود بزرگ‌ترند. کبوتران خانگی را معمولاً آموزش می‌دهند تا خانه صاحبش را مرکز [[قطب‌نما]]ی درونی خود قرار دهد و جلد شود. از این [[غریزه]] ذاتی برای آموزش آن‌ها استفاده می‌شود و مسابقاتی نیز برای محک زدن این قدرت برگزار می‌شود که معمولاً کبوتران بازنده به صاحب کبوتران برنده می‌رسند. برای [[جلد کردن کبوتر]]، معمولاً پرهای کبوتر را (به غیر از شه پر) می‌برند (قیچی می‌کنند) و مدتی بسته به خصوصاً نژاد حیوان نگهداری می‌کنند تا قطب‌نمای درونی حیوان تغییر مرکز داده و خانه جدید را مرکز قطب‌نما کند. کبوتر بازان خاطرات فراوانی از کبوترانی دارند که بعد از سال‌ها به خانه قبلی خود بازگشته‌اند و هیچ‌گاه این قطب‌نما تغییر نکرده‌است. اساساً نژاد کبوتران اصیل را در ظاهر و جمجمه و میزان وفاداری (جلد بودن) به اولین خانه می‌دانند.

 

{{نوشتار اصلی|کبوتر نامه‌بر}}

دو نوع هستند از لحاظ جثه که گونه اول جثه‌ای بسیار بزرگ‌تر از کبوتران چاهی و خانگی دارد که پاهای بزرگ و قرمز شفاف از ویژگی‌های خاص این نوع است که رفته رفته در خطر انقراض قرار گرفته‌است. گونه دوم کاملاً شبیه به کبوتران وحشی است که فقط توانایی دوقطبی بودن را دارد. یعنی حیوان بر اثر آموزش توانایی دارد که دو نقطه [[جغرافی]]ایی را مرکز قطب‌نمای خود قرار داده و از یاد نبرد.