یکه‌سالاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''یکه‌سالاری'''<ref>واژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دفتر نخست تا چهارم، 1376 تا 85</ref><ref>داریوش آشوری، فرهنگ سیاسی، ص ۶۷، [[انتشارات مروارید]]، ۱۳۵۸.</ref> یا '''اُتُوکراتی''' {{به فرانسوی|Autocratie}} (از یونانی) شکلی از حکومت [[اقتدارگرایی|اقتدارگرا]] که در آن، فرمانروا آشکارا بر راس سلسله مراتب اداری تفوق دارد، بدون قوانین یا سنتهاییسنت‌هایی که قدرت رهبری را محدود کنند، همراه با قدرت بی حدبی‌حد و حصر فرمانروا (اتوکرات) در عمل. مبنای یکه‌سالاری می‌تواند وفاداری یا ترس شهروندان از مکافات باشد. یکه‌سالار می‌تواند قدرت خود را بر اساس قراردادها یا سنتهایسنت‌های اجتماعی به دست آورده باشد که در این صورت اتوکراسی از نوع مشروع است یا آن را به زور به چنگ آورده باشد که [[دیکتاتوری]] است. [[سلطنت مطلقه|سلطنت‌های مطلقه]] از انواع یکه‌سالاری‌اند.

باید توجّه داشت که اگرچه مفاهیم یکّه سالاری، [[تمامیت‌خواهی]]، [[خودکامگی]]، [[استبداد]]، [[حکومت مطلقه]] و [[جباریت|جبّاریّت]]، مترادف اندمترادف‌اند و در متون و گفتار اغلب به یک معنا به کار می‌روند؛ اما در علم سیاست هم معنا نبوده و تعاریف جداگانه دارند.