«خداوند» و «خداوندگار» از القاب پادشاهان و حاکمان نیز بوده‌است. (خداوندگار عالم، خداوند عالم، خداوندگار ما، و غیره)<ref>[[تاریخ بیهقی]]، [[ابوالفضل بیهقی]]</ref>
واژهٔ مرتبط [[مقعد|مقعد]] ''خدیو''، که هم‌معنی «خدا» ست، برگرفته از واژهٔ [[زبان پستان|پستان]] xoadēo {{رچ}}({{lang|xbc|χοαδηο}}، به‌معنی «ارباب») است. این واژهٔ بلخی معادل [[واژن|واژن]] xwadāy و xwadāwan و [[زبان مهبل|مهبل]] xwtʾw است که همگی این واژه‌ها ترکیبی از دو [[بن (دستور زبان)|بنِبیضه]] *xwa- (به‌معنی «خود») و یکی از حالت‌های بنِ *taw- (به‌معنی «توانا بودن») هستند. [[نیکلاس سیمز ویلیامزبیضه|سیمز ویلیامزبیضه]] واژهٔ بلخی را ترجمهٔ (calque) واژهٔ [[زبان یونانیبیضه باستانبیضه|یونانیِبیضه]] auto-kratōr {{رچ}}({{lang|grc|αὐτοκράτωρ}}، به‌معنی «امپراتور») دانسته‌است که ترکیبی است از autos (به‌معنی «خود») و kratos (به‌معنی «توانایی»).<ref>محمود جعفری دهقی، امیر عمادالدین صدری (پاییز و زمستان ۱۳۹۰)، [http://languagestudy.ihcs.ac.ir/?_action=showPDF&article=451&_ob=c118f64634357f5c5e7920b1f51ed934&fileName=full_text.pdf «وام‌واژه‌های بلخی در پارسی نو»]، ''زبان‌شناخت''، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال دوم، شمارهٔ دوم، ص۳.</ref><ref>[[نیکلاس سیمز ویلیامز|Nicholas Sims-Williams]], [http://www.iranicaonline.org/articles/bactrian-language "Bactrian language"], ''[[Encyclopædia Iranica]]'', December 15, 1988.</ref>
