اریش فرید: تفاوت میان نسخه‌ها

محیط خانوادگی فرید به سبب ستیز و کشمکش‌های مدام میان پدر و مادرش، همواره ناآرام و از هم گسیخته بود. تنها مونس و همدم او در ایام کودکی مادر بزرگِ مادری‌اش «مالوینه اِشتاین» بود که فرید تا آخرین سال‌های حیات خود خاطراتی خوش و جالب از او به یادداشت و برخی را نیز در لابلای شعرها و نوشته‌هایش گنجانده‌است. دوران کودکی اریش فرید هم‌زمان بود با رکود اقتصادی و بحران سیاسی در [[اروپا]] که با آشوب و درگیری‌های خشونت‌آمیز و خونین میان نیروهای [[چپ‌گرا|چپ]] و [[راست‌گرا|راستِ]] افراطی همراه بود. اریشِ شش ساله در خیابان‌های [[وین]] شاهد تظاهرات ماه ژوئیه سال ۱۹۲۷ میلادی و سرکوب تظاهرکنندگان و کشتار ده‌ها تن از گارگرانکارگران معترض بود. در دبستان، با آغاز گرایشاتگرایش‌ها نژادپرستانه و ضد یهودی در [[آلمان]] و گسترش آن به [[اتریش]]، همسالانش او را تحقیر می‌کنند و آزار می‌دهند و اریش نیز مانند دیگر کودکان یهودی، منزوی می‌شود. بعد از پیروزی حزب «[[ناسیونال سوسیالیست]] کارگری آلمان» به رهبری [[آدولف هیتلر]] در انتخابات پارلمانی ۵ ماه مارس ۱۹۳۳ آلمان، در اتریش هم فعالیت نیروهای [[راست‌گرا]] و [[ناسیونالیست]] و درگیری‌های خیابانی خشونت‌آمیز افزایش می‌یابد و با [[کودتا]]ی [[فاشیست]]های اتریشی در سال ۱۹۳۴ به نقطه اوج خود می‌رسد. در این دوران فشار و خشونت علیه دگراندیشان فزونی می‌یابد و آزادی‌های شهروندان یهودی به تدریج محدودتر می‌شود. سرانجام در ماه مارس سال ۱۹۳۸ میلادی با ورود نیروهای نظامی آلمان به اتریش، این کشور به‌طور علنی اشغال و به آلمان ملحق می‌شود. چند روز از اشغال وین و رژه سربازان آلمان از جلو هیتلر نگذشته بود که اریش جوان که در آن هنگام ۱۷ سال بیش نداشت، دوستان دبیرستانی خود را که همه یهودی یا ضد فاشیست بودند، گرد می‌آورد و آنان را به همکاری و مبارزه علیه نازی‌ها دعوت می‌کند. به این ترتیب گروه مقاومت کوچکی از جوانان یهودی و ضد فاشیست وینی سازمان داده می‌شود. از جمله فعالیت‌های این گروه تلاش برای جمع‌آوری و مخفی کردن کتاب‌هایی بود که فاشیست‌ها آن‌ها را «کتب مضر» می‌خواندند و طی مراسمی‌که [[جشن کتابسوزانکتاب‌سوزان]] خوانده می‌شد در میادین شهرها می‌سوزاندند.

در سال‌های نخست اقامت در [[لندن]] برای فرید فرصتی مناسب به‌دست می‌آید تا با آثاری آشنا شود که نازی‌ها در آلمان و اتریش در مراسم «جشن کتابسوزانکتاب‌سوزان» طعمه شعله‌های آتش می‌کردند؛ کتاب‌هایی که او در شهر زادگاهش وین برای مخفی نمودن‌شان، جان خود را به خطر انداخته بود، بدون آن‌که در آن زمان حتی فرصت مطالعه آن‌ها را داشته باشد. او در دورانی که در لندن در کتابخانه‌ای به عنوان کتابدار به کار اشتغال داشت، امکان و فرصت کافی یافت تا به مطالعه و بررسی آثار متفکران و نویسندگان و شاعران نامدار اروپا بپردازد. فرید در آن سال‌ها هم امکان آشنایی با مکاتب و پدیده‌های هنری تازه‌ای چون اِکسپرسیونیسم»، «[[سوررئالیسم]]» و «[[دادائیسم]]» را پیدا کرد و هم فرصت یافت تا به مطالعه آثار «[[فرانتس کافکا]]»، «[[کورت توخولسکی]]»، «[[لئو فویشت‌وانگر]]»، «[[راینر ماریا ریلکه]]»، «[[فدریکو گارسیا لورکا]]»، «[[اُسکار ماریا گراف]]»، «[[ماکسیم گورکی]]»، «[[زیگموند فروید]]»، «[[ویلهلم رایش]]»، «[[کارل مارکس]]»، «[[فریدریش انگلس]]»، «[[رزا لوکزامبورگ]]» و ده‌ها اندیشمند و نویسنده و شاعر و هنرمند دیگر بپردازد. این مطالعات افق و چشم‌انداز گسترده‌تری در برابر او گشود و دگرگونی ژرفی در او پدیدآورد.

اما آنچه بیش از همه سبب شهرت فرید گشت، «شعرهای سیاسی» او بود که در قالبی تازه و سبکی جدید سروده شده‌اند. اریش فرید احیاءکنندهاحیاکننده شعر سیاسی در دوران بعد از [[جنگ جهانی دوم]] و به‌ویژه در دهه شصت و هفتاد میلادی بود و شهرت خود را نیز مدیون شعرهای این دوره از حیاتش است.