جهاد ابتدایی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Safir salamat (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: دارای ادبیات عامیانه ویرایشگر دیداری
Safir salamat (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳:
{{زیرنویس نقشه|#E9967A|در زمان خلفای راشدین (۶۳۲–۶۶۱)}}
{{زیرنویس نقشه|#FFDEAD|در زمان بنی‌امیه (۶۶۱–۷۵۰)}}]]
'''جهاد ابتدایی''' یا '''جهاد تهاجمی''' یکی از انواع [[جهاد]] نزد [[مسلمانان]] است که بر خلاف [[جهاد دفاعی]] انگیزه آن طرد موانع دعوت غیر مسلمانان به [[اسلام]]، یا دفع خطر حمله آنان است، بدون این که از سوی آن‌ها حمله‌ای صورت گیرد در صورتی که بیم حمله آن‌ها به وطن اسلامی یا به [[مسلمان]]‌ها وجود داشته باشد یا موانع تبلیغ دین اسلام توسط حکومت‌ها قرار داده شده باشد( یعنی با آزادی عقیدهتفکر مخالفت کنند). از شرایط جهاد ابتدایی این است که ابتدا دین [[اسلام]] را معرفی و به آن دعوت کنند و دلایل و براهین و معجزات لازمه را ارائه دهند که مصداق این در [[قرآن]] عبارت [[قد تبین الرشد من الغی]] می‌باشد. در کتاب [[اصول کافی]]، ج ۱، ص ۳۳۵، از [[علی ابن ابی طالب]] در این باره نقل شده‌است که: «پیامبر مرا روانه یمن کرد و فرمود: یا علی! اگر کسی را دعوت به اسلام نکرده‌ای با او نجنگ؛ به خدا قسم اگر خدا یک تن را به دست تو هدایت پیدا کند، بهتر از چیزهایی است که خورشید بر آن طلوع و غروب می‌کند».
 
 
خط ۱۸:
 
== فلسفه جهاد ابتدایی ==
از نظر مدافعان این نوع جهاد، جهاد ابتدایی مبارزه با کسانی است که با انتشار [[اسلام]] مبارزه می‌کنند و اول باید به صورت مسالمت‌آمیز و اگر نشد با توسل بزور باشد تا این موانع را از برطرف کند و خود یک نوع از قید اسارت و بردگی فکری و اجتماعی آزاد کردن است.در واقع اسلام با ظالمینی که جلوی آزادی عقیدهتفکر را گرفتند مبارزه می کرد اما اکنون به سبب گسترش آزادی عقیدهتفکر و همچنین عدم دسترسی به امام معصوم دیگه چنین جنگی توجیهی ندارد.
 
جهاد ابتدایی برای کشورگشایی و اجبار افراد به آیین [[اسلام]] نبوده بلکه برای سرنگون کردن نظام‌های نادرست و ستمگرانه و اجازه یافتن مردم برای مطالعه آزاد دربارهٔ مذهب و شیوه‌های زندگی اجتماعی بوده‌است.
خط ۷۴:
 
إِکْراهَ فِى الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ »
 
 
پیامبر اسلام به خاطر سه اصل اقدام به جهاد ابتدائی نمودند:
 
۱ـ محو آثار شرک و بت پرستی، زیرا از نظر اسلام بت پرستی یک دین و آیین نیست،(یعنی مبنای عقلی و فطری ندارد) بلکه یک انحراف، بیماری و خرافه است . هرگز نباید اجازه داد جمعی در یک مسیر صددرصد غلط و خرافی پیش روند و به سقوط کشانده شود. اسلام بت پرستان را از راه تبلیغ به سوی توحید دعوت کرد . آن جا که مقاومت کردند، متوسل به زور شد. بت خانه ها را در هم کوبید . از هر گونه مظاهر بت و بت پرستی جلوگیری کرد تا این بیماری روحی و فکری به کلّی ریشه کن گردد . آیات جهاد با مشرکان مانند آیه ۱۸۹ سوره بقره (به کارزار با مشرکان ادامه دهید تا آن که شرک از اجتماع برافتد) نظر به همین موضوع دارد.
 
( اسلام بت ها را شکست چرا که باعث بسته شدن فکر انسان ها شده بود و با شکسته شدن بت ها به آزادی انسان ها کمک کرد تا آزادانه با فطرت و عقل راه خود را برگزینند)
 
۲ـ در برابر کسانی که نقشه نابودی و حمله مسلمانان را می کشیدند، دستور جهاد دفاعی و توسل به قدرت نظامی داده شده است. شاید بیش تر جنگ های اسلامی در زمان پیامبر(ص) از همین قبیل باشد، به عنوان نمونه جنگ اُحد، احزاب، حنین، موته و تبوک را می­توان نام برد.
 
۳ـ برای کسب آزادی در تبلیغ، زیرا هر آیینی حق دارد به طور آزاد به صورت منطقی خود را معرفی کند . اگر کسانی مانع از این کار شوند، می تواند با توسل به زور این حق را به دست آورد.( تفسیر نمونه ،مکارم شیرازى ، ج ۲، ص ۲۰۶، دار الکتب الإسلامیة، تهران ، ۱۳۷۴ ش ؛ مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، ج ۳، ص ۲۱۹.انتشارات صدرا.)
 
== منابع ==