صدام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

صدام حسین در سال ۱۹۳۷ در روستای [[العوجه]] [[تکریت]] در کشور [[عراق]] و در خانواده‌ای چوپان به دنیا آمد. مادرش او را صدام نام نهاد که در عربی به معنای فردی است که بسیار آسیب می‌رساند. با اینکه چه کسی پدرش است اختلاف نظر است اما به گفته مادرش او هیچ‌گاه پدر خود «عبدالمجید» که پنج ماه پیش از تولدش ناپدید شده یا فوت کرده بود را ندید. کمی بعد برادر دوازده ساله‌اش بر اثر بیماری سرطان مُرد و مادر صدام را در آخرین ماه‌های حاملگی در اندوه فرو برد. او تلاش کرد جنین خود را [[سقط جنین|سقط]] کرده و خود را بکشدبُکشد. پس از تولد صدام از نگهداریش سر باز زد. صدام تا سه سالگی در خانوادهٔ دایی‌اش،دایی خود، [[خیرالله طلفاح]] بهزندگی سر بردکرد. مادرش، [[صبحه طلفاح المسلط]] بار دیگر ازدواج کرد و صدام دارای سه برادر ناتنی شد. پس از بازگشت صدام نزد مادر، ناپدریش رفتار خشنی با او داشت و او را اذیت می کرد . در ده سالگی از تکریت فرار کرده و به [[بغداد]] رفت تا با عمویش که یک [[تسنن|سنیسُنی]] متعصب بود زندگی کند. بستگان تکریتی وی که اکثراً چوپان بودند، بعدها تأثیرگذارترین و پرنفوذترین مشاوران و حامیان او شدند. بنابر اظهارات خود صدام، او چیزهای زیادی از عمویش یادگرفت، به ویژه اینکه هیچ‌گاه به دشمنانش پشت نکند حتی اگر تعداد و امکانات آن‌ها بسیار بیشتر از امکانات او باشد به عبارتی از آنها نمی ترسید. او با راهنمایی عمویش به یک دبیرستان [[ملی‌گرایی|ملی‌گرا]] رفت. در سال ۱۳۳۶ (۱۹۵۷ میلادی) و در ۲۰ سالگی به حزب انقلابی و [[پان‌عربیسم|پان‌عربی]] [[حزب بعث|بعث]] که عمویش هم از طرفداران آن بود پیوست.

وی در نوجوانی عاشق پرنده‌ها بود.<ref name=gq>[http://www.gq.com/news-politics/big-issues/200506/sean-o-shea-prisoner-guarded?currentPage=6 Tuesdays with Saddam]</ref> احساسات انقلابی از بارزترین شاخصه‌های آن دوره در عراق و تمام [[خاورمیانه]] بود(نمونه بارز این نوع احساسات ایرانی ها بودند). طبقهٔ مستبد عراق (شامل [[سلطنت‌طلبی|سلطنت‌طلبان]] محافظه‌کار، خانواده‌های مشهور و بازرگانان) در حال فروپاشی بود. به علاوه، ملی‌گرایی عربی و مردمی [[جمال عبدالناصر]] در [[مصر]]، تأثیر ژرفی بر این بعثی جوان (حتی تا پایان عمر) گذاشت. ظهور ناصر پیش‌درآمد موج انقلاب‌هایی بود که در دهه‌های پنجاه و شصت میلادی در خاورمیانه رخ دادند و باعث سقوط نظام‌های سلطنتی کشورهای [[پادشاهی عراق|عراق]]، [[مصر]] و [[لیبی]] شدند. ناصر با [[انگلیس]] و [[فرانسه]] درافتاد، [[کانال سوئز]] را ملی اعلام کرد و تلاش کرد مصر را مدرنیزه و [[دنیای عرب]] را از نظر سیاسی با هم متحد سازد.