آدولف هیتلر: تفاوت میان نسخه‌ها

هیتلر به عنوان یک کهنه‌سرباز نشان‌دار [[جنگ جهانی اول]] در سال ۱۹۲۰ به [[حزب نازی]] پیوست. او در سال ۱۹۲۱ به ریاست آن رسید. او در نوامبر ۱۹۲۳ به خاطر شرکت در کودتای نافرجام خیابانی معروف به «[[کودتای مونیخ|کودتای آبجوفروشی مونیخ]]» به تحمل ۵ سال زندان محکوم شد. او در همین دوران کتاب ''[[نبرد من]]'' را نوشت. او پس از آزادی از زندان، با ترویج ایده‌های [[ملی‌گرایی]]، ضد[[کمونیستی]]، [[یهودستیزی]] و ایراد سخنرانی‌های پرشور ضد [[پیمان ورسای]]، حامیان بسیاری در کشور [[آلمان]] به‌دست <nowiki>آورد</nowiki>. هیتلر و حزبش بعد از اینکه در مجلس آلمان اکثریت شدند در سال ۱۹۳۳ از سوی [[پاول فن هیندنبورگ]] به مقام صدراعظمی آلمان منصوب شد. مجموعه ی ارتشی-صنعتی [[آلمان]] در زمان صدارت وی توانست قوای تحلیل‌رفته ی این کشور را بازسازی کرده و آن را تبدیل به یکی از قدرت‌های برتر [[اروپا]] در زمان خود کند. هیتلر سیاست خارجی خود را با هدف [[سیاست لبنسراوم]] دنبال نمود؛ یکی از دلایل نخست و عمدهٔعمده ی وقوع [[جنگ جهانی دوم]] تهاجم به کشور ساخته شده [[لهستان]] در ۱۹۳۹ بود که در نتیجه، [[بریتانیا]] و [[فرانسه]] به [[آلمان]] اعلام جنگ کردند؛ جنگی که بین دو قدرت [[نیروهای محور]] و [[نیروهای متفقین]] درگرفت و در طی این مدت [[اروپا]] و همچنین سایر نقاط دنیا شاهد ویرانی‌ها و تلفات بسیار بود. آلمان نازی به [[شوروی]] کمونیستی نیز حمله وسیعی کرد. اگرچه در عرض سه سال اول، آلمان و نیروهای متحدش مثل ایتالیا و ژاپن، بیشتر مناطق اروپا، بخش‌های قابل‌توجهی از [[آفریقا]]، شرق [[آسیا]]، و [[اقیانوسیه]] را اشغال کردند، اما نیروهای متفقین از سال ۱۹۴۳ به بعد، از نیروهای [[آلمان نازی]]، پیشی گرفتند و در سال ۱۹۴۵، رایش آلمان بزرگ را از هر سو محاصره کردند.