حسین منصور حلاج: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←اتهام کفرگویی: مفهوم سازي جمله |
جز ←مرگ |
||
خط ۷۷:
== مرگ ==
[[پرونده:Brooklyn Museum - The Execution of Mansur Hallaj From the Warren Hastings Album.jpg|بندانگشتی|راست|200px|بر دار کشیدن منصور حلاج]]
رفتار شطح‌گونه و رفتار عجیب و خارق‌العاده حلاج باعث شد که معتزلیان او را به حیله‌گری و شعبده محکوم کنند. سرانجام حلاج بر اثر فتوای [[ابوبکر محمد بن داوود]] مؤسس مذهب [[ظاهریه]] مبنی بر واجب بودن قتل او و اقامه دعوای سهل بن اسماعیل بن علی نوبختی و پیگیری‌های [[ابوالحسن علی بن فرات]] وزیر شیعی مقتدر عباسی در [[بغداد]]<ref>فرهنگ فرق اسلام، محمد جواد مشکور، آستان قدس رضوی، صفحهٔ ۱۶۳</ref>
دستگیر و نزد برخی از قضات و روحانیون معروف و سرشناس، بازجویی شد. پس از گفت و شنودهایی در آن مجلس، علما و قضات آن عصر، از جمله «قاضی ابوعمرو» فتوا به حلیت خونش داده و وی را مهدورالدم اعلام کردند. آن گاه، وی را به زندان افکنده و منتظر فرمان مقتدر عباسی ماندند.
مقتدر، در پاسخ شان گفت: اگر علما، فتوا به ریختن خونش دادند، وی را به جلاد بسپارید تا هزار تازیانه بر او بزند و اگر هلاک نشد، هزار تازیانه دیگر بزند و سپس او را گردن زنند.
| |||