موزها: تفاوت میان نسخه‌ها

'''''موزها''''' یا '''''انقلابی قلابی'''''<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|نشانی=http://sharghdaily.ir/News/116803/اصلاحات-را-بايد-از-خودمان-شروع-كنيم|عنوان=گفت‌وگوی احمد طالبی‌نژاد با رضا کیانیان: اصلاحات را باید از خودمان شروع کنیم|ناشر=روزنامهٔ شرق|تاریخ=۱۸ اسفند ۱۳۹۵|تاریخ بازبینی=۱۱ مرداد ۱۳۹۶|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170310213811/http://www.sharghdaily.ir/News/116803/%D8%A7%D8%B5%D9%84%D8%A7%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D8%A7%D9%8A%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%B9-%D9%83%D9%86%D9%8A%D9%85|archivedate=۱۰ مارس ۲۰۱۷|dead-url=yes}}</ref><ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=https://www.film-magazine.com/news/world/1230/|عنوان=پردیس سینمایی فیدل| ناشر =ماهنامهٔ سینمایی فیلم|تاریخ =۲۸ آذر ۱۳۹۵|تاریخ بازبینی=۱۱ مرداد ۱۳۹۶}}</ref> {{انگلیسی|Bananas}} فیلمی [[فیلم کمدی|کمدی]] آمریکایی به کارگردانی [[وودی آلن]] است که در سال ۱۹۷۱ ساخته شده و [[کارلوس مونتالبان]] و [[لوئیز لسر]] در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. فیلم توسط وودی آلن و [[میکی رز]] نوشته شده و داستان آن درباره‌یدربارهٔ نیویورکی بی‌چاره‌ای است که بعد از بهم زدن با دوست‌دختر سابقش که فعال حقوقی است، به یک کشور کوچک آمریکای لاتین سفر کرده و درگیر ماجراهایی به همراه شورشیان آنجا می‌شود. بخشی از فیلم از کتاب ''دت کیشوت آمریکا'' اثر ریچارد پی. پاول الهام گرفته شده‌است.

== نام فیلم ==

نام فیلم در واقع جناسی از کلمه موز ("bananas") است که هم در زبان عامیانه انگلیسی به معنی دیوانه است و هم اشاره به اصطلاح «[[جمهوری موزفروش]]» است که کنایه از حکومت‌های بی‌ثبات و کودتایی آمریکای لاتین است. نام فیلم همچنین ممکن است ادای احترامی باشد به [[نارگیل‌ها]]، اولین فیلم [[برادران مارکس]]، که در آن دوره تأثیر عمیقی بر کارهای وودی آلن داشتند.

با این وجود زمانی که از آلن دربارهٔ نام فیلم سوالسؤال پرسیده شد، او اینطور حواب داد که چون هیچ موزی در فیلم نبوده این اسم را انتخاب کرده‌است.

فیلم با بازخورد مثبت منتقدان همراه بود که در سایت راتن تومیتوز، ۸۸٪ رای مثبت را به خود اختصاص داده استداده‌است.

[[وینسنت کنبی]]، خبرنگار [[نیویورک تایمز]]، فیلم را ستایش کرده و می‌گوید " دیدگاه آلن دربارهدربارهٔ دنیا لبریز از همه چیز است غیر از حس ترحم و این دیدگاهی است که اتفاقا برای من خیلی خنده‌دار است. این داستان مردی کوچک با شانه‌های بالاانداخته و لبخند رنگ‌پریده نیست که زنده مانده، بلکه داستان کوتوله‌یکوتولهٔ پرحرفی است که واکنش اولیه او دربارهدربارهٔ بزدلی، با توجه به توالی اتفاقات دیوانه‌وار فیلم، اتفاقا خیلی هم قهرمانانه است." او در ادامه اینطور نتیجه‌گیری می‌کند که " هر فیلمی که سعی کند تا عشق، انقلاب کوبا، سی.آی. ای، مادران یهودی، جی. ادگار هوور و چند تا چیز نامربوط دیگر ( از جمله سفارش ۱۰۰۰ ساندویچ پنیر کباب شده) را با هم قاتی کند، قطعاقطعاً کمی عجیب و غریب ـ و البته خوش‌آمد است.