اختلال شخصیت مرزی: تفاوت میان نسخه‌ها

شخصیت مرزی الگوی فراگیر بی‌­ثباتی در روابط بین فردی، خودانگاره و عواطف، به همراه تکانشگری، رفتارهای خودکشی، احساس‌­های مزمن پوچی و اندیشه­‌پردازی پارانویایی گذرا و مرتبط با تنیدگی است که در اویل بزرگسالی آغاز شده و در زمینه­‌های گوناگون خود را نشان می­‌دهد. بیماران مبتلا به '''اختلال شخصیت مرزی''' {{انگلیسی| Borderline personality disorder (BPD)}} در مرز [[روان نژندی]] و [[روان پریشی|روان‌پریشی]] قرار دارند و مشخصهٔ آن‌ها ناپایداری حالت عاطفی، خلق، رفتار، روابط ابژه‌ای، و خودانگارهٔ آن‌هاست. این اختلال را به نام‌های شیزوفرنی موقت، شخصیت‌انگاری (as-if personality اصطلاحی که Helene Doutsch وضع کرده‌است)، اسکیزوفرنی شبه‌نوروتیک (که پاول هوخ و فیلیپ پولیتن وصف کرده‌اند)، و اختلال منش سایکوتیک (که جان فرش ذکر کرده‌است) نیز خوانده‌اند. در [[فهرست کدهای آی‌سی‌دی-۱۰|ICD-10]] نیز اختلال شخصیت دارای بی‌ثباتی هیجانی ناميده شده‌است.<ref>{{پک|هارولد کاپلان و بنیامین سادوک||ک = چکیده روانپزشکی بالینی|ج= دو|ص = ۴۲۱}}</ref>اختلالات سایکوتیک در سن سی سالگی تا ۳۵ سالگی بسیار خطرناک است ممکن است به جنون کامل و حتی مرگ شخص منجر شود