موسیقی باروک: تفاوت میان نسخه‌ها

یک قطعهٔ [[باروک]]،باروک، اغلب فقط بیان‌گر یک حالت است - قطعه‌ای که [[خوشحالی|شاد]] آغاز می‌شود، تا پایان شاد می‌ماند. آهنگ‌سازان برای تجسم نمودهای احساس، زبانی موسیقایی پدیدآوردند؛ در این زبان ریتم‌ها یا الگوهای ملودیک ویژه‌ای به حالت‌هایی معین اشاره داشتند. این زبان موسیقایی مشترک، موجب شد که میان آثار موسیقایی دورهٔ پایانی باروک، تشابه و خویشاوندی بیشتر به‌وجود آید. البته آثار آوازی باروک استثنای مهم این اصل به‌شمار می‌روند.

موسیقی باروک، هم‌گام با پیوستگی ریتم و ملودی از پیوستگی دینامیک ([[نوانس]]) نیز برخوردار است. به بیان دیگر، حجم صوتی برای مدت‌ای ثابت نگه داشته می‌شود. تغییر دینامیک، ناگهانی و چنان است که گویی دینامیک از سطحی به سطح دیگر منتقل شده باشد. این تغییر و تبدیل میان قوی و ضعیف، دینامیک پله‌ای نامیده شده‌است. دگرگونی تدریجی دینامیک که با [[کرشندو]] و [[دکرشندو]] پدید می‌آید از ویژه‌گیهای شاخص موسیقی باروک نیست. با این همه بی‌تردید اجراکنندگان این موسیقی برای دست‌یابی به مقصودهای بیانی، دگرگونی‌های ظریف و ماهرانه‌ای را در دینامیک پدیدمی‌آورده‌اند. [[سازهای شستی‌دار]] مهم در دورهٔ باروک، [[ارگ (ساز)|ارگ]] و [[هارپسیکورد|کلاوسن]] (هارپسیکورد) بودند که هردو با دینامیک یک‌نواخت موسیقی آن دوره هم‌خوانی داشتند. نوازندهٔ ارگ و کلاوسن نمی‌توانست مانند پیانیست امروزی با تغییر فشار انگشت بر شستی‌ها، کرشندو و دکرشندو پدیدآورد. [[کلاویکورد]]، سومین ساز شستی‌دار مهم این دوره، گرچه می‌توانست تغییرهای تدریجی در دینامیک پدیدآورد، اما این تغییرها در محدوده‌ای کوچک –در حدود ppp تا mp- ممکن بود.