کوروش بزرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از میان منابع کهن، نوشته‌های [[هرودوت]] تا حدودی قابل اعتماد است و پژوهش‌های نوین [[باستان‌شناسی]] هم در پاره‌ای از موارد، گفته‌های او را تأیید می‌کنند.<ref>{{پک|دیاکونوف|۱۳۸۶|ک=تاریخ ماد|ص=۱۹}}</ref> مورخین معاصر، معتقدند که هرودوت همواره مسائل مهم تاریخی را با افسانه‌پردازی آمیخته‌استآمیخته‌ است که گاهاً غیر قابل باور می باشد. هرودوت دوران کودکی و رشد کوروش را بر اساس افسانه‌های عامیانه و غیرواقعی نقل می‌کند.<ref>{{پک|جعفری دهقی|۱۳۹۱|ک=بازشناسی منابع تاریخ|ص=۳۸}}</ref> هرودوت، صفاتی کاملاً منفی به کوروش نسبت می‌دهد و این صفات، گاه حتی جنبه غالب به خود می‌گیرند. گرچه تصویر سنتی، جنبه‌های مثبت شاه را مخدوش نمی‌سازد و بر آن اثری ندارند. کوروش نیز گاه ممکن بوده سختگیر و بی‌مدارا، تندخو و آتشین‌مزاج شود. عاقبت کار او نیز، تصویری از اندیشه هرودوت دربارهٔ فرمانروایی توسعه‌طلب است که وقتی از حد خود فراتر رفته، قادر به تحقق اهداف خود نگشته‌است. منتهی هرودوت، به رغم احتیاط‌های خود نسبت به برخی سنت‌های شفاهی دربارهٔ کوروش (مثل آنهایی که منشأ ایرانی دارند)، نتوانسته دربارهٔ جذابیت شخصیت پادشاه پارس، مقاومت کند.<ref>{{پک|ویزه‌هوفر|۱۳۹۰|ک=ایران باستان|ص=۷۰}}</ref>