رابرت دنیرو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۰۳:
== مروری بر چند فیلم ==
[[پرونده:Robert de niro 13.jpg|alt=رابرت دنیرو در نقش تراویس بیکل|بندانگشتی|رابرت دنیرو در نقش تراویس بیکل]]
مهم‌ترین فیلم‌های رابرت د نیرو را [[مارتین اسکورسیزی]] کارگردانی کرده‌است و شاید بتوان بازی د نیرو در نقش «[[تراویس بیکل]]» را الگویی برای کل بازیگری وی در نظر گرفت. عنوان این فیلم [[راننده تاکسی]] بود و دِ نیرو در نقش یک سرباز از جنگ برگشته که بعلت بیداری ذهنی و دیدن زندگی کثیف مردم قادر به خوابیدن نیست در مؤسسه تاکسی‌رانی مشغول بکار می‌شود و شعار همیشگی اون اینه که: <span style="font-size: large;">یه بارون حسابی لازمه تا پیاده‌روهای این شهرو تمیز کنه</span>. اون با دردمندی حاضر به مسافرکشی شبانه در محله «[[هارلم]]» نیویورک می‌شود. تراویس پس از اندکی متوجه فجایعی که در خیابان‌ها و در بطن مردم در جریان است می‌شود و با وجود حالت انفعالی که دارد تصمیم به برطرف کردن این مشکلات می‌نماید. روش‌های او خشونت بار است و نهایتاً تنها قادر به بازگردانیدن [[جودی فاستر]] (که در سن
فیلم‌های خوب دِ نیرو بسیارند، او حضور ماندگاری در حماسه [[۱۹۰۰ (فیلم)|۱۹۰۰]] اثر [[برناردو برتولوچی]] دارد، [[شکارچی گوزن]] یک فیلم انتقادی محشر از [[جنگ ویتنام]] بود، در این فیلم رابرت دنیرو در نقش کارگر کارخانه فولاد است که به [[جنگ ویتنام]] می‌رود در آنجا دوستان خود را از دست می‌دهد، فیلم فجایع جنگ و پس از آن را به شدت تکان دهنده نمایش می‌دهد، سکانس بیاد ماندنی [[رولت روسی]] همچنان یکی از جنجالی‌ترین سکانس‌ها در تاریخ سینمای جهان است. او برای بازی در نقش [[جیک لاموتا]] (بوکسور موفق آمریکایی در دهه ۱۹۴۰ و اواسط ۱۹۵۰) در فیلم [[گاو خشمگین]] برنده [[جایزه اسکار|اسکار]] بازیگری گردید. او برای ایفای نقش [[جیک لاموتا]] نزدیک به ۳۳ کیلوگرم وزن خود را افزایش داد و ضرب‌المثل بازیگری گردید، رکورد افزایش وزن او بعدها در سال [[۱۹۸۷ (میلادی)|۱۹۸۷]] توسط بازیگر فیلم غلاف تمام فلزی شکسته شد.<ref name="زندگینامه رابرت دنیرو"/> در [[سلطان کمدی]] او با ایفای نقش [[روپرت پاپکین]] عاشقِ شهرت و روان پریش به زیبایی در کنار غول سینمای کمدی [[جری لوئیس]] قد علم کرد، [[روزی روزگاری در آمریکا]] شاهکار [[سرجیو لئونه]] یک اودیسه بود، که بخاطر اکران نامناسب در آمریکا و کوتاه کردن زمان فیلم به ۱۳۷ دقیقه با استقبال خوبی از جانب مردم و منتقدین روبرو نشد ولی اکنون در اکثر لیست‌های فیلم‌های برتر تاریخ سینما خودنمایی می‌کند.
| |||