ور: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== در میان زرتشتیان ==

 

ور گرم با آتش یا روی گداخته به انجام می‌رسیده است، برای نمونه گذر [[سیاوش]] از آتش برای نشان دادن بی‌گناهی گونه‌ای ور گرم با آتش بود. و نیز ریختن روی گداخته بر سینهٔ [[آذرپاد مهرسپندان]] برای اثبات ادعایش هم ور گرم بود. برپایهٔ متن‌های زرتشتی خود [[زرتشت]] نیز برای نشان دادن درستی ادعایش فرمان داد تا بر سینه‌اش روی گداخته ‌بریزند. ور سرد نیز عبارت از غوط، ور شدن در آب و خفه شدن و نوشیدن زهر و چون آن است. دیگر شیوه‌های ور شامل بریدن اندام‌ها، سوراخ کردن تن و دریدن شکم بوده‌است.می‌بایست پس از انجام این آزمون آن کس تندرستیش را بازیابد تا ادعایش ثابت گردد.

=== زرتشت و ور ===

در برخی متن‌های زرتشتی از جمله [[گزیده‌های زات‌سپرم]] به انجام ور از سوی [[زرتشت]] اشاره شده‌است. برپایهٔ گفتهٔ [[زات‌سپرم]] انجام سه گونه ور بر زرتشت نهاده‌شد. نخست گذر از آتش بود که او سه گام را به نماد نیکی در گفتار و کردار و پندار در آتش سوزان برداشت و آسیبی ندید. دوم اینکه فلز گداخته بر سینه‌اش ریختند و فلز درجا سرد شد. سوم آنکه شکمش را دریدند و دستی بر شکمش کشیده شد و زخم بهبود یافت.

== در اروپا ==

[[پرونده:Ordeal by red-hot iron.jpg|thumb|210px|آزمون گذر از گاوآهنِ گداخته؛ در این نقش‌برجسته در کلیسای بامبرگ کونیگونده همسر هاینریش دوم امپراتور مقدس روم که به زنا متهم‌شده بود برای اثبات بی‌گناهی بر روی گاو‌اهن داغ گام برمی‌دارد. اثر مربوط به ۱۰۱۰ میلادی]]ور ویژه زرتشتیان نبوده و در میان [[اروپا]]ییان [[مسیحی]] نیز رواج داشته‌است. در [[زبان انگلیسی]] بدان اُردیل{{انگلیسی|Ordeal}} می‌گویند که معنای آزمون دشوار می‌دهد. در میان ایشان این آزمون برای نشان دادن گناه‌کاری یا بی‌گناهی کسی انجام می‌شد. اگر در روند این آزمون دردناک آن کس زخمی می‌شد یا پس از آزمون زخمش به تندی بهبود می‌یافت او را بی‌گناه می‌شمردند. جانشین آن در آینده سوگند خوردن در دادگاه گردیده‌است.