خط تعلیق: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Ta'liq script 1.jpg|انگشتدان|چپ|300px|نمونه‌ای از خط تعلیق بخط [[خواجه اختیار منشی گنابادی]] (م [[۹۷۴ (قمری)|۹۷۴ ه. ق]])]]

خط تعلیق را می‌توان نخستین خط کاملاً ایرانی دانست. درواقع این شیوه اولین نوع [[خوشنویسی]] بود که برای خط پارسی که از عربی منشعب شده بود، ابداع گشت و در آن علامت‌های زیر و زبر و پیش به‌کار نمی‌رفت. تعلیق خطی تودرتو و متصل به‌هم است و کلمات و حروف در آن یکنواخت نوشته نمی‌شوند، یعنی گاهی بزرگ و گاهی ریزند. خط تعلیق دوایر زیاد، حروف مدور و قابلیت فراوان در ارائهٔ ترکیب‌های متنوع را دارد. به همین سبب بیشتر در بین افرادی رواج داشت که از نظر سواد و میزان آشنایی با خط در سطح بالایی بوده‌اند.<ref name="مجله اینترنتی هفت سنگ">مجله اینترنتی هفت سنگ</ref> از آن جایی که این خط ویژه کاتبان دربارها و دیوان‌های حکومتی بوده امروزه به تدریج کاربرد خود را از دست داده است.