کاربر:Shobhe/کارگاه4: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
۲۰۳ رزامیه ناقص |
اول زنادقه ۲۱۰ |
||
خط ۳۰۱:
|
|ارجحیت نقل بر عقل (که به مرور زمان عقل را بر نقل ترجیح دادند)، تعدیل دو دیدگاه [[معتزله]] و [[سلفی|سَلَفیه]]، اعتقاد به امکان مشاهده خدا (با تفاسیر و توجیههای مختلف)، اعتقاد به قدیم بودن کلام خدا و اعتقاد به جواز تکلیف ما لایطاق از جانب خدا.
|ابوالحسن اشعری، در ابتدا از معتزله بود که پس از مدتی در سن چهل سالگی مذهب اشعریه را تاسیس کرد. از جمله شاخههای این فرقه میتوان به باسطیه، اشاره کرد. برخی از مخالفان، نام این فرقه را رهبانیه گذاشتهاند.
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۵۷۱، ۵۷۵ و ۵۹۸}}{{سرخط}}{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۵۴ و ۹۴}}</ref>
|-
خط ۳۳۶:
|در وجه تسمیه این فرقه آوردهاند که مرجئه به معنای تاخیر است و این فرقه را مرجئه نامیدند چرا که هر کار خوبی را ایمان نمینامند. همچنین برخی وجه تسمیه را ارجاع اعمال نیک و بد دیگران به قیامت، توسط این فرقه دانستهاند.
|از جمله مهمترین اعتقادات این فرقه، از اهمیت و اصالت عقیده در مقابل اعمال و عدم تاثیر اعمال خلاف شرع بر ایمان میتوان یاد کرد.
|مرجئه خود به شش شاخه تقسیم شدند؛ یونسیه، عبیدیه، غسانیه، [[بوثوبانیه]]، [[تومنیه]]، صالحیه، که به ترتیب به پیروی از یونس نمیری، عبید مکتب، غسان کوفی، ابوثوبان کوفی، ابومعاذ تومنی و صالح بن عمر صالحی پرداختند. برای این فرقه شاخههای دیگری نیز ذکر شدهاست از جمله: [[جهمیه]]، غیلانیه، بشبیه، شمریه (که به آنان مرجئه غالی گفته میشد)، مرحبة الفقها و [[کرامیه]]، [[جحدریه]]، [[جعدیه]]، [[خالدیه (فرقه)|خالدیه]]، راجیه، رقاشیه،
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۳۱، ۹۳۲، ۹۳۶ و ۹۴۲-۹۴۳}}{{سرخط}}{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۰۳}}</ref>
|-
خط ۳۷۵:
|
|طایفه اباضیه، معتقد بودند که مسلمانانی که به کبائر مرتکب میشوند، موحد هستند و مومن نیستند. در اکثر اعتقادات نیز همچون اهل سنت و جماعت هستند.
|این فرقه، شاخهای از خوارج بود که از آنها منشعب شدهاند. خود این فرقه به مذاهب مختلفی چون وهبیه، حارثیه، طریفیه، نکار، نفاثیه، خلفیه، عمریه، حسنیه، سکاکیه، [[حفصیه]]، رستمیه و یزیدیه تقسیم شدند.
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۴۸-۹۵۲}}{{سرخط}}{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۶-۸}}</ref>
|-
خط ۴۰۸:
|نام این فرقه از نام موسس آن ثعلبة بن مشکان اتخاذ شده است.
|این فرقه، طایفهای جدا شده از فرقه عجارده بودند که پس از اختلافی در مساله رفتار با کودکان، از آن طایفه جدا و مستقل شدند.
|فرقه اخنسیه، رشیدیه، [[جرودیه]] از جمله شاخههای این مذهب است.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۲ و ۱۲۹}}</ref>
|-
خط ۸۷۴:
|احمد بن یحیی راوندی که ابتدا از معتزله بود، به زنادقه پیوست و این فرقه را تاسیس نمود.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۰۲}}</ref>
|-
|روشنیه
(روشنیان)
|
|ابویزید (بایزید) انصاری
|۹۴۹ ه.ق
|افغانستان
|
|
|
|این مذهب تلفیقی از اسلام و مسیحیت است و ابویزید انصاری را به عنوان مسیح و مهدی قبول داشتهاند. این قوم باد را از مطهرات نجاست میدانند.
|رئیس فرقه در سال ۹۹۴ ه.ق به دار آویخته شد.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۰۵-۲۰۷}}</ref>
|-
|زعفرانیه
|
|زعفرانی
|قرن سوم
|ری
|
|
|
|از اعتقادات این فرقه، حرمت انگور و کشمش (به جهت علاقه رئیس فرقه به آن) و مخلوقیت قرآن است. برخی مخلوقیت قرآن را از وی سلب کردهاند.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۱۰}}</ref>
|-
|رعینیه
|
|اسماعیل بن عبدالله رعینی
|
|
|
|
|
|از اعتقادات این فرقه، اعتقاد به معاد روحانی و مبعوث نشدن اجساد از قبور است.
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۰۴}}</ref>
|-
| rowspan="3" |[[بابیه]]
سطر ۱٬۰۳۸ ⟵ ۱٬۰۷۵:
|وجه تسمیه این فرقه، نسبت موسس این قوم با غلام علی بن ابیطالب به نام نصیر دانسته شدهاست.
|باورهای این فرقه منشعب شده از امامیه، التقاط عناصر شیعه، مسیحیت و ایرانیان پیش از اسلام است. این طایفه به نوعی تثلیث در خداشناسی، نبوت و امامت معتقد شدهاند. این فرقه معتقد هستند که علی بن ابی طالب خالق مخلوقات است و محمد به پرستش و شناخت او خوانده است.
|برخی این طایفه را با فرقه [[علیاللهی (مذهب)|علی اللهی]] یکی دانستهاند. این فرقه به چهار طایفه دیگر منشعب شدند که عبارتند از: [[حیدریه (فرقه)|حیدریه]]، شمالیه (شمسیه)، کلازیه (قمریه) و غیبیه. از دیگر طوایف این گروه میتوان به [[جبلیه (فرقه)|جبلیه،]] حلبیه و [[حدادیه (فرقه)|حدادیه]]،
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۲۳-۹۲۵}}</ref>
|-
سطر ۱٬۰۷۷ ⟵ ۱٬۱۱۴:
(خرمدینان، خرمیه، مسلمیه، اسحاقیه، حوالیه، تناسخیه،رزامیه)
|[[اسحاق ترک]]
یا
رزام بن رزم
|۱۲۷ ه.ق
|[[مرو]]
سطر ۱٬۰۸۴ ⟵ ۱٬۱۲۴:
|این گروه به امامت و مهدویت ابومسلم خراسانی معتقند. این طایفه ارتکاب هر عملی را جایز دانسته و به واجبات عمل نمیکردند. این فرقه معتقند امامت به میراث است.
|فرقههای اسحاقيه، راونديه، [[سنباد|سنباذیه]]، ابلقيه، مبيضّه، بابكيه، [[برکوکیه|بركوكيه]] و رزاميه از جمله شاخههای این فرقه محسوب میشوند.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۹-۲۰، ۴۶، ۱۰۰،
|-
|[[بشاریه]]
|