کاربر:Shobhe/کارگاه4: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Shobhe (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Shobhe (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۸۴:
|
|-
| rowspan="1415" |[[خوارج]]
(خارجیه)
|[[خوارج]]
(حروریه، شراءشراء، شراة)
|[[عبدالله بن کواء]] و [[شبث بن ربعی]]
|۳۷ ه.ق
خط ۳۹۳:
|{{شد}}
|{{نشد}}
|به علت عزیمت این طایفه به سمت منطقه حرورا و سکونت در آنجا به «حروریه» شهره شدند، افراد این فرقه خود را «شراء» یا «شراة» (به معنای فدا کنندگان) می‌خواندند و مدعی بودند جان خویش را فدا آخرت نمایند؛ با این حال مخالفان آنها، آنان را خوارج نامیدند.
|خوارج معتقد بودند که مسلمانی که به کبائر مرتکب شود، از اسلام خارج و کافر است. خوارج به کفر علی بن ابی‌طالب، عثمان، معاویه و حکمین معتقد بودند و امامت را منحصر در اعراب و قریش نمی‌دانستند. برخی از فرقه‌های آنان، امامت زنان را نیز جایز می‌دانستند. آنها سنت را حجت و معتبر نمی‌دانند.
|
|<ref>{{پک|جمعی از محققین|۱۳۸۸|ک=دانستنی ادیان و مذاهب|ص=۹۳۴-۹۴۸}}{{سرخط}}{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۵۲ و ۲۵۳}}</ref>
|-
|[[اباضیه|اِباضیه]]
خط ۴۵۵:
|
|
|-
|شحامیه
|ابویعقوب شحام
|{{شد}}
|{{نشد}}
|نام این فرقه از نام موسس آن منشعب است.
|اعتقاد به صدور مقدور واحد از دو قادر از اعتقادات موسس این فرقه بود. در دیگر اعتقادات همچون ابوعلی جبائی می‌اندیشند.
|برخی نام رئیس این فرقه را علی بن محمد شحام دانسته اند.
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۲۵۳}}</ref>
|-
|[[صفریه]]
سطر ۵۱۳ ⟵ ۵۲۴:
|شبیبیه
|شبیب بن یزید شیبانی
|پس از مرگ صالح (خروج کننده بر حجاج بن یوسف)
|موصل در عراق
|{{شد}}
|{{نشد}}
|نام این فرقه از موسس آن اقتباس شده است
|این فرقه امامت زنان را جایز دانسته و پس از شبیب مادر یا همسرش جانشین او شد.
|این فرقه از دشمنان بنی امیه بشمار می‌آمدند. که بر حجاج بن یوسف خروج کردند
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۸۷ و ۲۵۱-۲۵۳}}</ref>
|-
|[[راسبیه]]
سطر ۱٬۳۱۶ ⟵ ۱٬۳۲۷:
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۶۵}}</ref>
|-
| rowspan="2021" |[[غالیان]]
|[[سبائیه|سَبائیه]]
(طیّاریه)
سطر ۱٬۴۶۰ ⟵ ۱٬۴۷۱:
|
|<ref>{{پک|مشکور|۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۱۱۳ و ۲۳۵}}</ref>
|-
شریعیه
|ابومحمد حسن شریعی
|
|
|
|
|اعتقاد به حلول خدا در پنج تن آل عبا و شریعی از اعتقادات آنان است
|پس از مرگ شریعی شخصی به نام نمیر ادعای جانشینی و حلول خدا در وی را کرد. برخی این فرقه را از شاخه‌های علیانیه دانسته‌اند.
|
|-