خیابان شرم

آخرین اثر میزوگوچی، موضوعی امروزی دارد و به طریقهٔ سیاه و سفید فیلمبرداری شده‌است. نام فیلم خیابان شرم است و قصهٔ پنج زن را با پس‌زمینه‌های متفاوت اجتماعی و شخصی بازگو می‌کند که در خانهٔ رؤیاها، که مکان بدنامی است، گرد هم آمده‌اند. میزوگوچی می‌خواست تا فضای فیلمش شبه مستند باشد؛ اما صاحبان این‌گونه مکان‌ها اجازه فیلمبرداری به او ندادند. برخلاف اینکه فیلم فضای سردی دارد، اما به پرفروشترین ساختهٔ میزوگوچی بدل شد. این فیلم نخستین اثر دربارهٔ زندگی معاصر ژاپن است که تحسین بسیاری از تماشاگران آمریکایی را برانگیخت. فیلیپ دمون سابلن، میزوگوچی را به آهنگسازی تشبیه می‌کند که با ریتم و تنالیته سروکار دارد. او اعتقاد دارد که میزوگوچی همانند ماکس افولس و اتو پره مینجر، تمامی ابتکار و خلاقیت خویش را به کار می‌گیرد تا هنرپیشه‌اش بتواند کنه وجود خویش را بر پرده آشکار کند. .

آیداهوی اختصاصی خودم
کارگردان	کنجی میزوگوچی
نویسنده	ماساشیگه نارووساوا
موسیقی	توشیرو مایوزومی
فیلم‌بردار	کوزو میاگاوا
توزیع‌کننده	فاین لاین فیوچر
تاریخ‌های انتشار	۱۹۵۶
مدت زمان	۸۷ دقیقه
کشور	ژاپن
زبان	ژاپنی

خلاصه داستان

درباره‌ی فیلم: آخرین فیلم میزوگوچی به یکی از موضوعات مورد علاقه‌ی او می‌پردازد؛ زنان روسپی. فیلم داستان زندگی پنج زن روسپی که در یک‌جا با هم کار می‌کنند را روایت می‌کند، هر یک بنا به دلایلی مجبور به تن فروشی شده‌اند و مهمتر آنکه جامعه در قبال این زنان بی مسئولیت است. .

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Street of Sham,e». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ژاپنی.