محمدباقر نیو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد روند زمانی در بخش پایانی |
ایجاد و حذف فاصله های بین پاراگراف |
||
خط ۲۹:
== معرفی ==
محمد باقر نیو، در طول سال‌ها تلاش و خدمات علمی نه تنها مسئول راه‌اندازی ضرابخانهٔ ایران و رئیس فنی کارخانه‌های متعلق به وزارت دارایی بود، بلکه اولین کسی بود که توانست پس از طی کردن مقدمات و دوره‌های تعمیر کاری در اروپا، فن تعمیرات مکانیکی صنایع مختلف را وارد کشور کرده، راه را برای تربیت شاگردان و تکنسین‌های ماهر بسیاری هموار نماید.
نیو کارش را از ضرابخانهٔ تهران قدیم شروع کرد و چنان در کارش جدی و سخت کوش بود که به سرعت مسئولیت راه‌اندازی بخشی از صنایع کشور را بر عهده گرفت. او در حقیقت اولین تحصیلکردهٔ ایرانی است که توان وارد کردن علوم و فنون جدید مهندسی به داخل کشور را در خود تقویت کرد و پس از آنکه مسئولان وقت دولت به حسن نیت و توان مهندسی او یقین حاصل کردند، وظایف دیگری به او محول کردند و پس از مدتی نیو مسئولیت راه‌اندازی صنایع نساجی و انتقال تکنولوژی آجر سفال به داخل را تقبل کرد و در این راه نیز خوش درخشید. وی بدان اندازه در صنعت نساجی پیش رفت که عضو بین‌المللی نساجان جهان شناخته شد و بسیاری از کارخانه‌ها چون [[میهن بافت اصفهان]] توسط او بازسازی و به سوددهی منجر شدند.
== تحصیلات ==
در ابتدا پدرش شرایط و امکانات مکتب را برای فرزندانش فراهم و با تعلیمات خود و دیگر معلمان راه را برای ادامه تحصیل آنان هموار نمود. در دوره تحصیلات دولتی و در کلاس هشتم بود که به حد خاص تواناییش در درک و حل مسائل ریاضی پی برده شد و بعد از فارغ التحصیلی توسط مدرسه، بعنوان کاندیدای مناسبی برای دوره آغازین فعالیتِ دانشگاه علم و صنعت معرفی و زیر نظر اساتید کشور آلمان که برای ایجاد سیستم آموزش عالی کشور در این پروژه انجام نقش می کردند، موفق به دریافت اولین مدرک فارغ التحصیلی لیسانس در ایران گردید. وی پس از آن برای طی دوره های عالی تر علمی و تخصصی به آلمان رفت.
سطر ۴۷ ⟵ ۵۱:
نیو سفرهای بسیاری به نقاط مختلف دنیا داشته و بخش اعظمی از قاره های اروپا و آسیا را با هدف یافتن ایده های مناسب جهت ورود به صنایع کشور در نوردید. او که فعالیتهای علمی و اکتشافاتی خود را در حل مشکلات صنایع کشور، بعمل و گردش انداخته بود، همزمان چنان مجذوب رمز و راز هستی بود و از دریچه علم بر جنبه های ذات و ذرات پهنه گیتی می نگریست که جهد در تحصیل علم را در کهولت نیز همچنان بی هیچ کاستی ادامه میداد و هیچ گونه محدودیتی بر قلمرو ذهنی فعالیت هایش سایه افکن نبود. خود را با هر اختراع علمی آشنا میکرد و از اولین نسخه از ابزار های مهندسی دیجیتال، نسل های مترجم های همراه و دستیار های هوشمند استفاده میکرد. با ظهور رایانه های شخصی هر پیشرفت کوچک و ابزار جانبی نوینی از درایو های نوری و دیسک های فشرده تا پرینتر ها و اسکنر ها را مورد استفاده قرار میداد. با نرم افزار های متعددی آشنا گردید و کار با رایانه را تا استقاده از نسل اینترنتِ دایل آپ، پی گرفت و همزمان نسل جوان خانواده اش را نیز تشویق و حمایت می نمود تا در تحصیل آن با وی همراه گردند.
نیو طی مراسم ویژه‌ای که در سال ۱۳۷۸ به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار شد به عنوان یکی از پیشکسوتان و استادان عالی مقام و اولین مرد دانش‌آموختهٔ مهندسی ایران معرفی شد و مورد قدردانی قرار گرفت. وی چندی بعد لوح تقدیری را به پاس اقدامات مؤثر و صادقانه به کشور در طول زندگی پربارش از دستان رئیس‌جمهور وقت ([[محمد خاتمی]]) دریافت نمود. وی در طول بازدید ها و مصاحبه هایی که با اعضای هیئت علمی و نخبگان دانشگاه علم و صنعت داشت به صورت میزبان یا میهمان حضور داشت، بارها در کلام [[علی‌اکبر جلالی|دکتر جلالی]]، بنیانگذار و موسس اولین پایانه های متصل به اینترنت پرسرعت در طرح روستا های الکترونیک در روستای [[قرن‌آباد (گرگان)|قرن آباد]]، طرحی که به دریافت جایزه بهترین روستای الکترونیک در خاورمیانه در دهه هشتاد نائل آمد و همچون بسیاری نظریات دیگرش در شکل گیری توانایی های پیشرفته تبادلات اطلاعاتی در کشور نقش تعیین کننده داشته است و دیگر اساتید همچون مهندس کتابی اولین اعضای هیئت علمی دانشگاه در آن زمان، پس از شناخت و تبادل فکری با عنوان پروفسور مخاطب قرار میگرفت.{{سخ}}
او که توانسته بود بخش بسیاری از دانش مکتوب زمان خود را در قالب کتب چاپی به زبانهای آلمانی و انگلیسی تهیه و مطالعه کند، همزمان علاقه وافری به ادبیات داشته و پیوسته از گنجینه های منظوم و منثور زبان فارسی بهره می جست و با عضویت در نشریات علمی دنیا، به نوبه خود شاهد پیشرفت ها و نظریات علمی همچون [[مکانیک کوانتومی|فیزیک کوانتم]] و مسائل اعداد می بود. ایشان در روز ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ در سن ۹۲ سالگی در شهر [[کلارآباد]] و منزل شخصی اش درگذشت و در مزار همین شهر، نزدیک به بخشی از مراتع چایِ کلارآباد بالا به خاک سپرده شد. پس از آن دانشگاه علم و صنعت ایران اقدام به بازگشایی کتابخانه این دانشگاه به یاد این مرحوم و به نام ایشان نمود.
| |||