سیاه‌بازی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←پیشینه |
جز ←نگاهی نو |
||
خط ۲۴:
شکی نیست که ظهور سینما با جلوه های جذاب بصری و سپس فراگیری تلویزیون و دسترسی به شبکه های ماهواره ای در منازل،محبوبیت تئاتر را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده و از اقبال عمومی مردم به تماشای نمایش و تئاتر، که یکی سرگرمی های جدی مردم در گذشته محسوب می شد، کاسته است. این کاهش اقبال به حدی بوده که سبب شده است فعالیت بسیاری از ژانرهای تئاتر کمرنگ گردد و اگر نبود پیگیری معدود هنرمندان شیفته فرهنگ ایرانی و بازیگری در این عرصه؛ بخشی از نمایشهای سنتی ایرانی مانند نمایش روحوضی به طور کامل رنگ می باخت.
در سالهای اخیر مشاهده می کنیم تلاش جریانهای روشنفکری در تئاتر از یکسو و حضور چهره های سینمایی در تئاتر موجبات بروز علاقه مندی و کششی نو را در نسل جوان به این هنر پدید آورده است اما هنوز نمایشهایی که به نوعی بیانگر هویت تئاتر ملی ما به حساب می آیند، در نظر عام مغفول مانده اند. در نگاهی نو به این گونه از تئاترها سعی شده است با تلفیق چند گونه ادبی ـ نمایشی با یکدیگر فضایی برای سرگرمی نسل جدید و به ویژه آشنایی نسل کودک و نوجوان با داشته های فرهنگی و ملی فراهم آید که تلفیق «شاهنامه خوانی و سیاه بازی» نمونه ای از این دست فعالیتها به شمار می رود. در این طرح، شخصیت نخست به عنوان «راوی قصه های شاهنامه»، حکایتی از این کتاب ارزشمند را برای مخاطب بیان می کند و شخصیت دوم یا همان «سیاه» با بهره گیری از تشابه های وضعیت کنونی جامعه با قصه در حال روایت، تلاش می کند با ایجاد فضایی شادگونه از طنز نهفته در این تطابق معنایی؛ روایتی امروزی از حکایت ارائه دهد و نمایش را
== منابع ==
| |||