پیوند دو الکترون -سه مرکزی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rilardocci (بحث | مشارکت‌ها) برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
Rilardocci (بحث | مشارکت‌ها) برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
||
خط ۱۰:
[[File:Diborane resonance.svg|thumb|400px|رزونانس های پیوند دو الکترون-سه مرکزی که موجب پایداری آن در پل مولکول [[دی‌بوران]] می شود.]]
مولکول [[بوران‌ها|BH<sub>3</sub>]]، بدلیل خالی بودن یکی از سه [[اوربیتال اتمی|اوربیتال اتمی پی]] در اتم [[بور]] ناپایدار است و برای پایدار شدن نیاز به تشکیل [[دیمر (شیمی)|دیمر]] دارد. اما نمی تواند مانند اکثر مولکول ها با یک [[پیوند داتیو|پیوند داتیو]] از طریق یکی از مولکول های متصل به اتم مرکزی به اوربیتال خالی مولکول دیگر به پایداری برسد. پس مجبور است که از سمت '''H-B''' که دارای دو هسته و دو الکترون است، به سمت اوربیتال خالی اتم بور دیگر مولکول پیوند دهد که نتیجه آن، '''B-H-B''' است که دو الکترون بین سه اتم به اشتراک گذاشته شده و به این پیوند می گویند '''پیوند دو الکترون-سه مرکزی'''.<ref name=Mayer>{{cite journal
| title = Bond orders in three-centre bonds: an analytical investigation into the electronic structure of diborane and the three-centre four-electron bonds of hypervalent sulphur
| author = I. Mayer
| journal = [[Journal of Molecular Structure]]
| year = 1989
| volume = 186
| issue =
| pages = 43–52
| doi = 10.1016/0166-1280(89)87037-X
}}</ref>
در دیمر دی‌بوران، دو نوع پیوند بین یک اتم بور و یک اتم هیدروژن وجود دارد. یک نوع آن در اطراف اتم بور به دور از پل بین دو اتم بور وجود دارد و یک پیوند یگانه بین بور و هیدروژن است. نوع دیگر آن هم بین اتم و هیدروژن بین هر دو اتم بور است که طول آن بلندتر از طول پیوند یگانه و در نتیجه، پیوند ضعیفتری نسبت به دیگر اتم ها است.
:[[File:Diborane-2D.png|thumb|280px|مرتبه پیوند در هیدروژن های پل دی بوران، ۰.۵ است.<ref>[[F. Albert Cotton]], [[Geoffrey Wilkinson]] and Paul L. Gaus, ''Basic Inorganic Chemistry'', 2nd ed. (Wiley 1987), p.113</ref>]]
| |||