شقاقل: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Nelafi (بحث | مشارکت‌ها)
Nelafi (بحث | مشارکت‌ها)
منبع نوشته‌ی جدید، فرهنگنامه‌ی کودکان و نوجوان(شورای کتاب کودک)، جلد هفدهم است. معادل لاتین و عکس اشتباه است و شقاقل Parsnip نیست.
برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری
خط ۱:
'''شَقاقُل''' گیاهی است از تیره سوسن liliaceae و از جنس شقاقل polygonatum (ازیونانی باستان به معنی چند زانو). نام کامل گونه polygonatum orientale (چند زانوی شرقی) است.{{Taxobox
{{Taxobox
| name = شقاقل
| status =
خط ۱۸:
}}
[[پرونده:Parsnips-1.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|شقاقل معمولی (نرگسی شیرازی)]]
شقاقل گیاهی است علفی، پایا (چندساله) و بومی جنگلهای شمال ایران. در غرب آسیا و شرق اروپا نیز گونه‌هایی از آن می‌روید. تاکنون در جهان، نزدیک به 25 گونه از این گیاه شناسایی شده است که 3 گونه آن در ایران می‌روید.
''[[پرونده:Pastinaca sativa MHNT.BOT.2004.0.jpg|بندانگشتی| Pastinaca sativa]]''
'''شَقاقُل''' یا '''زَردَک وحشی''' یا '''هویج وحشی''' {{نام علمی|Pastinaca sativa}}از سبزیجات ریشه‌ای از خانواده [[هویج]] است.
 
  شقاقل یک ساقه زیرزمینی (ریزوم) دارد که لوله‌ای شکل و سخت و به رنگ نخودیِ مایل زرد است و روی آن بندهای منظم و حلقه‌ای دیده می‌شود. ساقه‌های هوایی شقاقل، نرم و بدون انشعاب است. برخی ساقه‌های هوایی گیاه که پهن و مسطح است. بافتی کلروفیلی و شبیه به برگ دارد. این ساقه‌ها را در زبان لاتین کَلادود می‌نامند. کلادود یا برگ‌سان، پهن، دراز، نوک‌تیز به رنگ سبز روشن است و به‌صورت متناوب بر روی ساقه می‌روید. سطح زیرینِ کلادود برجستگیهایی رگبرگ مانند دارد. گلهای شقاقل، زنگوله‌ای شکل و رنگ آن سفید یا مایل به سفید است و در خوشه‌های 2 تا 5 تایی به‌صورت آویزان از کنار کلادودها می‌روید. فصل شکوفایی گلها، بهار است و میوه گیاه، کروی و سیاه‌رنگ است. شقاقل با تقسیم ریزوم و کاشت بذر در پاییز تکثیر می‌شود.
شکل آن همانند هویج است ولی پوست آن کمرنگتر و مزه آن قوی‌تر است. در لهجه شیرازی به آن نرگسی گفته و در آشپزی شیرازی از آن استفاده می‌شود. «نرگسی» نوعی از هویج است که فقط درفصل زمستان قابل برداشت می‌باشد، دارای اثرات ضد میکروبی قوی است و قند و آهن بیشتری نسبت به هویج دارد.
شقاقل (نرگسی) در بیشتر آسیا و اروپا می‌روید و از قدیم خورده می‌شده‌است.
پیش از ورود [[سیب زمینی]] از [[قاره آمریکا]] به [[بر قدیم]]، در اروپا و آسیا شقاقل بسیار خورده می‌شد.
 
  شقاقل در آب‌وهوای معتدل و سایه‌سار درختان و خاکهای حاصل‌خیز با زهکشی مناسب به‌خوبی رشد می‌کند. این گیاه در برابر یخبندان مقاوم است.
مغز و ریشه آن یکنواخت و ریشه آن سنگین و دیرهضم است ولی وقتی که با شکر و عسل به صورت مربا تبدیل شود گوارش آن ساده است.
 
  ساقه زیرزمینی شقاقل سرشار از نشاسته است و مصرف خوراکی دارد. در شمال ایران از این ساقه مربا تهیه می‌کنند. این ساقه در پزشکی سنتی نیز کاربرد دارویی دارد و در درمان بیماریهای نقرس و رماتیسم از آن استفاده می‌شود
 
  بهره‌برداری بی‌رویه از این گیاه، در سالهای 1380 تا 1390 ه ش، آن را با خطر نابودی روبه‌رو ساخت.
 
 
''[[پرونده:Pastinaca sativa MHNT.BOT.2004.0.jpg|بندانگشتی| Pastinaca sativa]]''<br />
== شقاقل (شقاقل ایرانی) و شقاقل معمولی ==
[[مهر سلیمان (سرده)|مهر سلیمان]] یا خاتم سلیمان که به نام شقاقل (شقاقل ایرانی) معروف شده‌است و در حدود ۳۰ گونهٔ مختلف دارد را نباید با شقاقل معمولی که شبیه هویج و نام علمیش Pastinaca sativa L. است، اشتباه کرد.