رأی بدیل: تفاوت میان نسخه‌ها

گرچه رأی بدیل از لحاظ نحوهٔ تسهیم کرسی‌ها جزو روش‌های اکثریتی محسوب می‌شود ولی از لحاظ فلسفهٔ رأی‌دهی و شمارش در واقع نسخهٔ ساده‌تری از نظام انتخاباتی [[تک‌رأی انتقال‌پذیر]] است با این تفاوت که رأی بدیل در حوزه‌های انتخابیهٔ تک‌کرسی برای انتخاب یک نماینده به کار می‌رود ولی تک‌رأی انتقال‌پذیر در حوزه‌های انتخابیهٔ چندکرسی برای انتخاب چند نماینده. روش تک‌رأی انتقال‌پذیر را [[کارل کریستوفر گئورگ آندره|کارل آندره]]، ریاضی‌دان و سیاستمدار دانمارکی، در ۱۸۵۵ و [[تامس هیر]]، حقوقدان انگلیسی، در ۱۸۵۷ مستقل از هم ابداع کردند. با آنکه آندره دو سال زودتر این روش را معرفی کرده بود، اما نام هیر بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد و با نام تک‌رأی انتقال‌پذیر گره خورد. امروزه از «نظام هیر» برای اشاره به هر دو نظام استفاده می‌شود ولی خود هیر به انتخابات تک‌برنده در حوزه‌های تک‌کرسی اشاره‌ای نکرده بود. در واقع این [[ویلیام رابرت ویر]]، معمار آمریکایی، بود که در ۱۸۷۱ برای اولین بار از به کار بردن این روش در حوزه‌های تک‌کرسی سخن به میان آورد.<ref>{{پک|Felsenthal|Nurmi|2017|ک=Monotonicity Failures Afflicting Procedures|کد=en|ص=13}}</ref> [[مارکی دو کندورسه]] پیشتر به این روش اشاره کرده بود، اما نه به منظور حمایت، بلکه در مقام نکوهش.<ref>{{پک|Nanson|1882|ف=Methods of Election|کد=en|ص=206}}</ref>