لوئیس بونوئل: تفاوت میان نسخه‌ها

{{فیلم‌ساز

| تصویر = Luis Buñuel.JPG

| اندازه تصویر =

| زمینه فعالیت = [[کارگردان فیلم|کارگردان]]

| تاریخ تولد = ۲۲ فوریه ۱۹۰۰

| محل مرگ = [[مکزیکوسیتی]]،{{سخ}}[[مکزیک]] {{flagicon|Mexico}}

| نام دیگر =

| فرزندان =

| والدین =

| وبگاه =

| گفتاورد =

 

وقتی که بونوئل در سن ۸۳ سالگی از دنیا رفت، در آگهی ترحیم او در [[نیویورک تایمز]] از او با صفاتی همچون «تابوشکن، معلم اخلاق، و انقلابی که در جوانی رهبر جنبش سورئالیسم آوانگارد بود و برای نیم‌قرن بعدی هم کارگردانی چیره‌دست بود»، یاد شده بود. منتقد سینما، [[راجر ابرت]]، از نخستین فیلم بونوئل، تحت عنوان [[سگ اندلسی]] که در دوران سینمای صامت ساخته شده بود، به صورت «مشهورترین فیلم کوتاهی که تا به حال ساخته شده» یاد می‌کند و آخرین فیلم او که ۴۸ سال بعد ساخته شد، برنده جایزه بهترین کارگردان از طرف [[هیئت ملی نقد و بررسی فیلم]] و [[اجتماع ملی منتقدین سینما]] شد. [[اکتاویو پاز]]، نویسنده مکزیکی، آثار بونوئل را «پیوند تصور فیلمی با تصور شعری که یک واقعیت جدید از نوع ویرانگر و فروپاشانه ایجاد کرده» توصیف کرده‌است.

 

 

 

== سال‌های اولیه (۱۹۰۰–۱۹۲۴) ==

بونوئل در [[کالاندا]] متولد شد، شهری کوچک در [[استان تروئل]] در ناحیه [[آراگون]] اسپانیا. پدر او لئوناردو بونوئل، شخصی تحصیل‌کرده از خانواده‌ای با اصل و نصب از آراگون، و مادرش ماریا پورتولس بود که از شوهرش سال‌ها جوان‌تر بود و به خانواده‌ای ثروتمند و با نفوذ تعلق داشت. او بعدها زادگاهش را این‌گونه توصیف کرد که در کلاندا، «قرون وسطا تا [[جنگ جهانی اول]] ادامه داشت». لوییس که فرزند ارشد خانواده از مجموع هفت فرزند محسوب می‌شد، دو برادر به نام‌ها آلفونسو و لئوناردو و چهار خواهر به نام‌های آلیسیا، Concepción، مارگاریتا و ماریا داشت.

 

 

بونوئل در کودکی شخصی بسیار مذهبی بود، در کلیسا خدمت می‌کرد و هر روز در مراسم [[عشای ربانی]] شرکت می‌کرد. تا اینکه، در سن ۱۶ سالگی، او با دیدن فقدان عقلانیت در کلیسا و همین‌طور ثروت و قدرت آن، از مذهب انزجار پیدا کرد.

بونوئل در سال‌هایی که دانش‌آموز بود، تبدیل به یک هیپنوتیزم‌کننده چیره‌دست شده بود. او یک بار ادعا کرد که در حین آرامش دادن به یک فاحشه هیستریانیک از طریق تلقین [[هیپنوتیزم]]، به‌طور غیرعمدی یکی از چند رهگذری که در آنجا بوده‌اند را هم به حالت خلسه برده بوده‌است. او اغلب تأکید داشت که تماشا کردن فیلم، یک جور هیپنوتیزم است: «این نوع هیپنوتیزم سینمایی یقیناً بابت تاریکی تئاتر و تعویض سریع صحنه‌ها، نورها و حرکات دوربین است، که باعث می‌شود هوش حیاتی تماشاگر ضعیف شود و یک جور شیدایی وادارد.

 

 

== دوران فعالیت ==

در سال ۱۹۲۵، بونوئل به پاریس رفت و در آنجا به عنوان یک دفتردار در سازمانی به نام International Society of Intellectual Cooperation مشغول به کار شد. او همچنین به شکل فعالانه‌ای درگیر سینما و تئاتر شد و تا سه بار در روز هم به تماشای فیلم می‌نشست. بواسطه همین علاقه‌مندی‌ها، با تعدادی از افراد پرنفوذ آشنا شد، از جمله پیانیستی به نام [[Ricardo Viñes]] که نقش مؤثری در انتخاب بونوئل به عنوان کارگردان هنری یکی از اپراهای عروسکی مانوئل د فایا به نام El retablo de maese Pedro در سال ۱۹۲۶ داشت.

 

 

 

بونوئل پس از جدا شدن از اپستاین، به عنوان یک منتقد فیلم برای La Gaceta Literaria (سال ۱۹۲۷) و Les Cahiers d'Art (سال ۱۹۲۸) کار کرد. بونوئل و دالی در نشریه‌های دوره‌ای L'Amic de les Arts و La gaseta de les Arts، یکسری مقالات (اعلام و پاسخ) راجع به سینما و تئاتر می‌نوشتند و در آن‌ها در مورد مسائل تکنیکی همچون قطعه‌بندی، دکوپاژ، «فوتوژنیا» و [[ویراستاری ریتمیک]] می‌پرداختند. او همچنین با نویسنده نامدار [[Ramón Gómez de la Serna]] بر روی فیلم‌نامه‌ای که کار می‌کرد که امیدوار بود تبدیل به اولین فیلمش شود، «داستانی در شش صحنه» به نام Los caprichos. بواسطه مشارکتش در Gaceta Literaria او به تأسیس شدن اولین باشگاه سینمایی مادرید کمک کرد و اولین مدیر آن بود.

فیلم‌نامه سگ اندلسی ظرف شش روز در منزل شخصی دالی در Cadaqués نوشته شد. بونوئل در نامه‌ای به یک دوست که در فوریه ۱۹۲۹ نوشته شده، فرایند نوشتن فیلم‌نامه را توصیف کرده‌است، «ما باید دنبال یک طرح داستانی می‌گشتیم. دالی به من گفت، «من دیشب خواب دیدم که مورچه‌ها در دستم وول می‌خورند» و من هم گفتم «خدایا ممنون، و من خواب دیدم که یک نفر را یا چشم شخص دیگری را بریده‌ام. همین فیلم است، بیا بریم بسازیمش». بونوئل و دالی بر خلاف رویکردی که Jean Epstein و همتایانش داشتند که هرگز هیچ چیز را به شانس وابسته نمی‌کردند و هر تصمیمی دلایل منطقی خودش را داشت و با کل کار هماهنگ بود، بونوئل و دالی تمامی ارتباطات منطقی بین بخش‌های فیلم را حذف کرده بودند. به گفته بونوئل، «قوانین ما بسیار ساده بود: ایده یا تصوری که ممکن بود هر نوعی توضیح منطقی داشته باشد، مورد پذیرش قرار نمی‌گرفت. ما باید همه درها را به سوی ناخردورزی باز می‌کردیم و تنها آن تصوراتی را نگه می‌داشتیم که باعث تعجب ما می‌شد، بدون اینکه بخواهیم توضیح دهیم چرا».

 

 

=== دوران طلایی (۱۹۳۰) ===

 

== زندگی‌نامه ==

 

 

هر چند نخستین فیلم خود را در قبل از سی سالگی ساخت اما بزرگ‌ترین و مشهورترین فیلم‌هایش را از شصت سالگی به بعد کارگردانی کرد. وقتی بونوئل در جوانی به فرانسه رفت [[فراواقع‌گرایی|سوررآلیست‌ها]] تأثیر فراوانی بر او گذاشتند. در اکثر فیلم‌های او مرز بین واقعیت و رؤیا آنچنان مخدوش است که نمی‌توان به روشنی نماهایی واقعی و رؤیایی را از هم جدا کرد. برخی از منتقدین او را پدر سینمای [[فراواقع‌گرایی|فراواقع‌گرا]] خوانده‌اند.

|-

|۱۹۵۰

|مکزیک

|

|

|-

|[[ال (فیام)|ال]]

|مکزیک

|

|-

|مکزیک

|

|-

|۱۹۵۵

|مکزیک

|

|-

|۱۹۵۶

|فرانسه، مکزیک

|

|-

|۱۹۶۳

|فرانسه

|

|-

|۱۹۶۵

|مکزیک

|

|-

|۱۹۷۴

|فرانسه

|

|-

|۱۹۷۷

|فرانسه

|نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی زبان

|۱۹۵۳

|نامزد جایزه بزرک جشنواره کن

|-

|rowspan="2"| ۱۹۵۹

|۱۹۶۱

|برنده نخل طلای جشنواره کن

|-

|۱۹۶۲

{{پانویس}}

{{مستند کردن}}

{{اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی‌زبان}}

{{جایزه بهترین کارگردان جشنواره فیلم کن}}

{{نخل طلا}}

{{نوگرایی}}

{{جوایز بفتا برای بهترین فیلمنامه}}

{{فراواقع‌گرایی}}