فن شعر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
دانیال رفیعی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
دانیال رفیعی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
{{ویکیسازی}}
{{اشتباه نشود|سخنشناسی}}
'''رسالۀ ''شاعری یا فن شعرِ'' ارسطو''' (فن شعر: ترجمۀ عبدالحسین زرین کوب یا شاعری: ترجمۀ رضا شیرمرز، 1397، نشر ققنوس) از مهمترین میراث فلسفی ادبی یونان میباشد، این رساله، اولین کار بازمانده در حوزه نظریه دراماتیک و اولین رساله فلسفی موجود با تمرکز بر [[سخنشناسی]] و [[نظریه ادبی]] است. به قول رضا شیرمرز «کتابِ ''شاعری''، تأثیرگذارترین اثرِ دنیای کلاسیک در حیطۀ نقد ادبی است و در کنار ''جمهوریتِ'' افلاطون، نخستین سرچشمۀ مفهومِ تقلید محسوب میشود. اگرچه موضوع اصلی ارسطو در ''شاعری''، تراژدی است، اما پرسشهایی اساسی و عمیق را دربارۀ پدیدار تقلید مطرح میکند و درواقع اصلاحیهای است بر نظریات افلاطون در باب تقلید. ارسطو گروهی از مفاهیم اساسی موجود در ''شاعری'' را از معلمش، افلاطون وام گرفته و نظریات معلمش را دربارۀ ماهیت و اثرات تقلید به چالش کشیده است، ولی هرگز، نگرۀ اصلی افلاطون را آنجا که از هنر، ضرورتن ماهیتی تقلیدی ارایه میدهد، رد نکرده است. حتا ارسطو در نقدهایش بر اندیشههای افلاطون، پا بر مفهومِ افلاطونیِ تقلید میفشارد و بر حضور تأثیرگذارتر آن در تئوری هنرِ غرب صحه میگذارد. او همچون افلاطون معتقد است که همۀ هنرها زیر بیرق تقلید در حرکتند و میان هنرهای نمایشی و جستارهای دیگرِ انسانی مانند علم و تاریخ که با واقعیت و حقیقت ارتباطی قراردادی دارند تفاوت وجود دارد.» ارسطو در فن شعر، مفهومی را بررسی میکند که از آن تحت عنوان «شعر» یاد میکند.
فن شعر را ابتدا [[ابوبشر متی بن یونس]] - از [[نسطوریان]] [[بغداد]] که رئیس منطقیان عصر خویش بهشمار میآمد - از [[سریانی]] به عربی ترجمه کرد. ترجمهای که او از فن شعر کرد خطاها و ابهامات زیادی داشت. بعد از او شاگردش [[یحیی بن عدی]] دست به ترجمهٔ دوبارهٔ آن میزند و [[یعقوب بن اسحاق الکندی]] برای اولین بار آن را تلخیص کرد. پس از کندی [[ابونصر فارابی]] (متوفی به سال ۳۳۹) که شاگرد ابوبشر متی نیز بود، به شرح و تلخیص فن شعر پرداخت. پس از فارابی معروفترین کسی که دست به کار شرح و تلخیص فن شعر میشود، [[ابنسینا]] است. پس از ابنسینا معروفترین کسی که به تلخیص و شرح بوطیقا اقدام میکند، ابنرشد است.
|