پزشکی: تفاوت میان نسخه‌ها

در ایران افراد برای پزشکی یا اخذ یکی از [[تخصص‌های پزشکی]] لازم است پس از اخذ [[دیپلم]] یا مدرک [[پیش دانشگاهی]] در ابتدا دوره هفت ساله دکتری حرفه‌ای را بگذرانند، شامل سه دوره علوم پایه، کارآموزی و کارورزی که در نهایت به عنوان [[پزشک عمومی]] شناخته می‌شوند. هر پزشک عمومی پس از چند سال تحصیل در یکی از رشته‌های تخصصی به عنوان متخصص آن رشته پزشکی شناخته می‌شود. هر متخصص یکی از رشته‌های تخصصی پزشکی پس از گذراندن دو تا سه سال دیگر به عنوان فوق‌تخصص یک رشته زیرگروه آن رشته تخصصی شناخته می‌شود. سایر دوره‌های آموزشی برای پزشکان متخصص که طول دوره آن‌ها کمتر از دو سال است، دوره‌های فلوشیپی یا تکمیل تخصص گفته می‌شوند، و این دوره‌ها منجر به اخذ مدرک نشده و به عنوان فوق تخصص تلقی نمی‌گردد. از آنجایی که درمان بیماران فرآیندی تیمی و گروهی به عبارتی چند تخصصی می باشد در حوزه تقسم بندی جایگاه کادر درمانی بهداشت روان با توجه به حساسیت و نیاز به تخصص دقیق جهت مداخله و درمان علمی بیماران، فارغ التحصیلان روانشناسی بالینی در مقطع کارشناسی ارشد معادل پزشکان عمومی در بیمارستانها و کلینیکها یا سازمانها و نهادهای بهداشتی بر اساس استاندارد های سازمان بهداشت جهانی، قرار دارند و نقشی محوری در سلامت روان جامعه مانند پزشکان عمومی دارا هستند،روانشناسان با تحصیلات دکتری نیز در جایگاه متخصصین بهداشت و سلامت روان در چارت های سازمانی مراکز درمانی فعالیت دارند، پی اچ دی (PHD) مدرک دکترای ناپیوسته در رشته‌های علوم پایه پزشکی و روانشناسی است، فعالیت این افراد بیشتر غیر بالینی و در فعالیت‌های دانشگاهی، تحقیقی و تدریسبیماران است.<ref group="ف">{{یادکرد وب|عنوان=راهنمای تخصص‌ها فلوشیپ‌ها و فوق تخصص‌های پزشکی و دندانپزشکی و داروسازی|نشانی=http://www.irteb.com/Experience/|ناشر=irteb|تاریخ بازبینی=۱۹ مه ۲۰۱۳|پیوند بایگانی=https://web.archive.org/web/20130404111946/http://www.irteb.com/Experience/|تاریخ بایگانی=۴ آوریل ۲۰۱۳|dead-url=yes}}</ref>