در بسیاری از کشورها، ابزاریتجهیزات که بیشتر در حمل و نقل جاده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد دوچرخه است. این عمل با تنظیم چهارچوب‌های مهندسی چون حفاظت از دوچرخه‌راندوچرخه سوار در برابر سراسیمگی‌های ناشی از جاده و سهولت فرمانپذیری در سرعت‌های پایین انجام پذیرفته‌است. ابزار دوچرخه تمایل به تجهیز با لوازم جانبی مانند گلگیر، صندوق بار و چراغ دارد، و به صورت روزانه کاربرد آن‌ها گسترش می‌یابد. از زمانی‌که دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل و نقل تأثیر آفرین شد، شرکت‌های مختلف، روش‌هایی را برای حمل هر چیزی، از خرید هفتگی گرفته تا کودکان در دوچرخه ایجاد کردند. برخی کشورها، تکیه بالایی بر دوچرخه کردند و فرهنگ خود را دربارهٔ دوچرخه به عنوان یک شکل اصلی حمل و نقل آن توسعه دادند. در اروپا، دانمارک و هلند بیشترین سرانه دوچرخه دارند و اغلب از دوچرخه برای حمل و نقل روزمره خود استفاده می‌کنند.<ref>{{cite web|url=http://www.ecf.com/press-corner/cycling-facts-and-figures/|title=European Cyclists' Federation – Cycling facts and figures|publisher=|accessdate=۲۳ دسامبر ۲۰۱۶|archiveurl=https://web.archive.org/web/20151120213149/http://www.ecf.com/press-corner/cycling-facts-and-figures/|archivedate=۲۰ نوامبر ۲۰۱۵|dead-url=yes}}</ref>
دوچرخه‌های جاده‌ای تمایل دارند که شکل عمودی تر و فاصلهٔ دو محور کوتاه تری داشته باشند، که باعث قابلیت سیاری بیشتر ولی راندن سخت‌تر در سرعت آهسته می‌شود. در طراحی، جفت شدن با فرمان پایین یا آویخته، نیاز بیشتر دوچرخه ران را به خم شدن به جلو، استفاده از عضلات قوی تر (به ویژه گلوتئوس ماکسیموس) و کاهش مقاومت در برابر هوا در سرعت بالا، به همراه دارد.
