در میان آثار وی می‌توان هم شاهد کتب فلسفی و هم شاهد کتب کلامی بود. حتی می‌توان گفت که برخی آثار وی همچون شرح [[الاشارات و التنبیهات|اشارات]] و شرح عیون الحکمه کتاب‌هایی کاملاً فلسفی‌اند. وی کتاب عیون الحکمه را در اواخر عمر خود نگاشته‌است.
از آنجا که وی دارای روحیه یروحیه‌ای نقاد و تحلیلتحلیل‌گر گرداشت، بوده، اندیشهاندیشهٔ فلاسفه را نقد می کردمی‌کرد و مورد شک و شبهه قرار می دادمی‌داد و از این جهت به امام المشكّكين مشهور است. سهم عمدهعمدهٔ فخر رازی در پیشبرد [[الاهیات فلسفی]] است. به زبان سادهساده، وی تلاش می‌کند تا با پیش زمینه‌ای کلامی، به عنوان یک فیلسوف اثری حکمی و فلسفی را تدوین کند. او تلاش کرده تا الاهیات فلسفی را گسترش دهد. یکی از کارهای مهم وی در واقع ایجاد هماهنگی میان تقسیم‌بندی‌های سه‌گانهسه‌گانهٔ منطقی، الهی و طبیعی بین فلسفه و کلام است. در واقع فخر رازی تلاش می‌کرد تا از یک سو دست به تطبیق میان عناوین مسائل بین فلسفه و کلام زند و از سوی دیگر منطق را در ساختار آموزش‌های علم کلام وارد کند.<ref>مقدمه کتاب تلخیص المحصل، حسن انصاری، ص بیست مقدمه،1394 شمسی، میراث مکتوب با همکاری مؤسسه اسماعیلیان و مرکز علمی پژوهش‌های فرانسه</ref><ref>{{Cite journal|last=قاسمی|first=اعظم|last2=یونسی|first2=آریا|date=2018-01-21|title=فخر رازی: خاستگاه کلام فلسفی|url=http://journal.philor.org/article_3051.html|journal=جستارهای فلسفه دین|volume=6|issue=2|pages=121–147}}</ref>
