سائورون: تفاوت میان نسخه‌ها

در دوران سوم، سائورون بار دیگر شروع به بازسازی قدرت خویش کرد. ابتدا در قلعه‌ای نفرین شده به نام [[دول-گولدور]] بر روی تپهٔ جادوگر در جنوب [[میرکوود]]. در آنجا او به نام [[سایهٔ سیاه]] (Necromancer) معروف گشت و الف‌ها در ابتدا او را نشناختند. [[گندالف]] جادوگر به درون قلعه نفوذ کرد و از حقیقت امر مطلع شد. در نهایت [[شورای سفید]] جادوگران و الف‌ها با نیروی متحد شدهٔ هم سائورون را از آنجا فراری دادند؛ ولی شورای سفید توسط [[سارومان]] رهبری می‌شد که حلقهٔ یگانه را برای خود می‌خواست و به همین دلیل او نمی‌خواست که به دول-گولدور حمله شود. وقتی که گندالف بار دیگر بر حمله اصرار کرد، شورای سفید تصمیم به حمله گرفت. متأسفانه این بار سائورون از پیش برای حمله آماده بود و به موردور فرار کرد و برج تاریک باراد-دور را دوباره برپا کرد. او دوباره موردور را مقر خود کرد و برای جنگ علیه گاندور و الف‌ها آماده شد و از متحد جدید خود، سارومان، برای نابودی [[روهان]] استفاده کرد.

 

 

 

وقتی که ارتش سارومان در [[آیزنگارد]] شکست خورد، آراگورن از [[پلانتیر]] [[اورتانک]] استفاده کرد و خود را به سائورون نشان داد و این باعث شد که سائورون گمراه شود و فکر کند که حلقه در دست آراگورن است و تصمیمی عجولانه بگیرد. او ارتشش را برای نابودی گاندور و به فرماندهی قوی‌ترین خادمش، [[پادشاه جادوپیشه آنگمار]]، ویچ‌کینگ، به سمت میناس‌تریت فرستاد. این جنگ به نام [[جنگ دشت‌های پله‌نور]] معروف گشت.

 

 

فرودو در آخرین لحظه‌های مأموریتش شکست خورد و حلقه بر او چیره گشت و حلقه را در انگشت کرد ولی [[گالوم]] سهواً بر روی فرودو پرید، حلقه را از انگشت او درآورد و برای خود تصاحب کرد ولی در همان موقع تعادلش بهم خورد و همراه حلقه به درون آتش کوه سقوط کرد. قدرت سائورون در آنجا نابود گشت و تمام نیرویش تحلیل رفت. روح او همچون ابری سیاه بر فراز موردور سایه انداخت ولی بادی از [[غرب]] وزید و او را عقب راند. سائورون برای همیشه از کار افتاد و دیگر توانایی بازپروری خود را ندارد. سارومان نیز از سرانجامی همچون سائورون رنج می‌برد.