حصن‌الاکراد: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ImanFakhri (بحث | مشارکت‌ها) ←لید: اصلاح ارقام |
ImanFakhri (بحث | مشارکت‌ها) ←لید: گسترش مقاله |
||
خط ۴۲:
'''دژ شَهْسَواران''' (در عربی «حصن الفرسان»، «قلعة الحصن» یا «حِصن الأکراد»، در زبان‌های اروپایی: Krak des Chevaliers به معنی دژ [[شهسوار]]ان) نام دژی تاریخی و به صورت [[قلعه هم‌مرکز|قلعهٔ هم‌مرکز]] در [[سوریه]] است. این دژ گاهی با نام ''دژ کِرْکْ'' یا دژ ''کردان'' هم نامیده می‌شود. این قلعه در زمان حملات [[صلیبیون]] مرکز فرماندهی [[شوالیه‌های مالت]] بود. ساختمان اولیهٔ آن در ۱۰۳۱ میلادی برای امیر [[حلب]] ساخته شده بود. این دژ در سال ۲۰۰۶ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است اما از سال ۲۰۱۳ و آغاز جنگ داخلی سوریه، در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار گرفته است.
== تاریخ ==
=== قرون وسطی ===
{{بیشتر|جنگ‌های صلیبی|صلاح‌الدین ایوبی|سقوط حصن‌الاکراد}}
با مرگ لوئی در جریان جنگ صلیبی هشتم در تونس، بیبرس که در این زمان در مصر اقامت داشت و درصدد عزیمت نیرو به قصد کمک به امیر تونس بود، آسوده‌خاطر شد. وی که از جانب شارل د آنژو نگرانی نداشت، خود را بار دیگر برای حمله پایگاه ها و شهرهای صلیبی در اراضی مقدس آماده کرد. در ماه فوریه ۱۲۷۱، وی حملات خود را با محاصره [[قلعه صافیتا]] آغاز کرد و پس از مسخر کردن آن عازم حصن‌الاکراد ([[دژ شهسواران]]) شد و با کمک نیروهای اسماعیلی و امیر ایوبی، [[المنصور محمد دوم|المنصور]]، این قلعه را - که در اختیار [[شوالیه‌های مهمان‌نواز]] بود - محاصره کرد؛ و سرانجام پس از یک ماه این قلعه را که حتی در برابر [[صلاح‌الدین ایوبی]] ایستادگی کرده بود، اشغال کرد. تسخیر این قلعه مهم و استراتژیک، راه‌های منتهی به طرابلس را در اختیار بیبرس قرار داد. وی پس از آن عازم قلعه عکار شد که قلعه شوالیه‌های مهمان‌نواز در جنوب [[بقیعه]] بود و پس از دو هفته محاصره، در ۱ مه ۱۲۷۱ آن را به قلمروی ممالیک ضمیمه کرد.<ref dir=ltr>{{پک|Runciman|1989|ص=397-399|ک=A History of the Crusades|زبان=en}}</ref>
== نگارخانه ==
| |||