ادبیات فرانسه در قرن بیستم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''ادبیات قرن بیستم فرانسه''' یکسره با بحرانهای تاریخی، سیاسی، اخلاقی و هنری آمیخته است. جریان ادبی غالب در این قرن [[فرواقعگرایی]] یا [[سوررئالیسم]] است که بخصوص در شعر و نوسازی آن (شاعرانی نظیر [[آندره برتون]]، [[روبر دسنو]] و...) جلوهای خاص دارد. جریان دیگر ادبی قرن بیست [[اگزیستانسیالیسم]] نام دارد که مهمترین پیروان آن [[ژان پل سارتر]] و [[آلبر کامو]] بودهاند. ضمن این که اگزیستانسیالیسم سویهای فلسفی نیز داشته است (''اگریستانسیالیسم و اومانیسم'' ترجمه فارسی از [[ابوالحسن نجفی]] و [[مصطفی رحیمی]]). مهمترین سرچشمه هنرورزی این قرن برای هنرمندان مختلف نزاعهای سیاسی بودهاست. جنگ هم در شعر و هم در رمانها حضوری مشخص دارد.
در فرانسه، جریان [[رمان نو]] یا بنا به اصطلاح فرانسوی رایج در فارسی ''نووو رمان'' با نظریات [[آلن ربگریه]] در کتابی با همین عنوان ''رمان نو'' آغاز شد و در ابتدا معدودی نویسنده به وی پیوستند، اما کمی بعد نسلی از نویسندگانی که امروز در انتشارات مینوی فرانسه کتاب منتشر میکنند، وی را دنبال کردند. از میان این کسان میتوانیم به [[ژان اشنوز]]، [[ژان فیلیپ توسن]]، [[تانگی ویل]]، [[کریستیان اوستر]]، و [[کریستیان گایی]] اشاره کرد. این جریان را میتوان مهمترین جریانی که تا این حد گسترده شده است نام نهاد.
==پایان قرن==
|