بزهکاری: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از نخستین انسان‌شناسان فرانسوی، [[پل بروکا]]، مدعی کشف ویژگی‌هایی در [[جمجمه]] و [[مغز]] بزهکاران شد که آن‌ها را از افراد پیرو [[قانون]] متمایز می‌ساخت. جرم‌شناس ایتالیایی [[چزاره لومبروزو]]، که در سال‌های دههٔ ۱۸۷۰ کار می‌کرد، اذعان می کرد که بعضی افراد با تمایلات بزهکارانه متولد می‌شوند و در حقیقت روی آوردن به بزهکاری در آن‌ها نوعی بازگشت به اصل یا [[انسان]] ابتدایی‌تر است. او معتقد بود انواع بزهکاران را می‌توان از روی شکل جمجمه تشخیص داد. لومبروزو می‌پذیرفت که [[یادگیری اجتماعی]] می‌تواند بر تکامل تمایلات بزهکارانه تأثیر بگذارد اما بزهکاران را از نظر زیست‌شناختی ناقص می‌دانست. [[ریچارد داگدیل]]، برای بررسی رفتار بزهکارانه به شجره‌نامه‌های خانوادگی توجه نشان داد تا تفاوت در تمایلات ارثی نسبت به بزهکاری را نشان بدهد. اندیشه ارتباط میان ساختمان زیستی و بزهکاری در مطالعات ویلیام شلدن در سال ۱۹۴۰ از سر گرفته شد. [[شلدن]] سه نوع اصلی ساختمان بدنی انسان را متمایز کرد و عنوان کرد که یکی از آن‌ها مستقیماً با بزهکاری ارتباط دارد. شلدن نوشت که افراد دارای [[ماهیچه]]‌های قوی و فعال بیش از افراد دارای ساختمان بدنی لاغر یا افراد فربه؛ احتمال دارد که بزهکار شوند. مطالعات دیگری که جان گولک انجام داد، یافته‌های نسبتاً مشابهی را تأیید کرد. [[آرتون هوربرت]] تمایلات بزهکارانه را با گروه خاصی از کروموزوم‌ها در توارث ژنتیکی مربوط ساخته است. هوربرت ادعا کرده‌است که بزهکاران یک [[کروموزوم]] Y اضافه داشته‌اند. بر اساس فرضیه هوربرت، ساختمان [[ژنتیک]] افراد در تحریکپذیریتحریک‌پذیری و [[پرخاشگری]] آن‌ها نقش دارد.

دیدگاه جامعه‌شناسی، به [[نهادهاینهاد اجتماعی]] و [[ارتباطات]] توجه دارد. جوامع امروزی [[خرده‌فرهنگ]]های خاص [[همنوایی]] دارند که ممکن است رفتار خارج از آن [[رفتار بزهکارانه]] تلقی شود. در حقیقت بزهکاری نوعی [[کجروی]] و جرم نوعی از بزهکاری است که شدت بیشتری را در بر می‌گیرد. جرم به تفاوت ارتباطات مربوط می‌شود و محیط‌های اجتماعی که مشوق فعالیت‌های غیرقانونی هستند آن را ترویج می‌کنند؛ در حالی که [[بی‌هنجاری]]، بزهکاری را شکل می‌دهد. طبقه‌بندی رفتار کجروانهکج‌روانه از ضعیف به شدید عبارت است از [[بدعت‌گذاری]]، [[شعائرگرایی]]، [[انزواگرایی]]، [[هنجارشکنی]]، [[تخلف]]، بزهکاری و [[بزه|جرم]].