یک نگاه رانت را یکی از سود‌های مبادلات اقتصادی می‌داند و نگاه دیگر سود را چیزی مازاد بر ارزش تولید و عمدتاً آن را مالکیت زمینی که در آن کارخانه‌ای راه‌اندازی شده یا منبعیمنبع طبیعی مستقر شده می‌داند. نگاه اول رانت را چیزی طبیعی و مثبت در اقتصاد قلمداد می‌کند و نگاه دوم آن را منفی و نزدیک به مفت‌خوری. نگاه اول مربوط به مالتوس و نگاه دوم مربوط به اقتصاددان معروف آن سال‌ها، دیوید ریکاردو است.
این اختلاف نظر بین این دو اقتصاددان معروف اروپا، در آن سال‌ها به جدل و مباحثه‌ای مکاتبه‌ای بدل شد، جان استوارت ملیمیل بیشتر متمایل به ریکاردو و ویلیام بلیک حامی مالتوس بود. پس از مرگ ریکاردو، عمده افراد مالتوس را بازنده آن مباحثات می‌دانستند و این موضوع منجر به منزوی شدن مالتوس شد امّا مسئله اصلی در روشن نبودن تعاریف پایه‌ای آن‌ها بود. هر دوی این اقتصاددان‌ها، آدام اسمیت را به عنوان پیشروی اصلی اقتصادی خود قبول داشتند و در بسیاری مبانی هم با یکدیگر همدل بودند امّا به نتیجه نرسیدن بحث‌های نسبتاً طولانی‌شان بیشتر به این دلیل بود که تعاریف مبنایی منطبق بر همیبرهمی نداشتند. الته این صورت بندی اخیراً در بین اقتصاددان‌ها و پژوهشگران تاریخ اقتصاد رایج شده امّا در آن دوران امیر نبود که واضح به نظر برسد.
<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=بنایی |نام۱=نسیم |عنوان=ایده‌ها |ناشر=امین‌الضرب |شابک=978-622-7134-00-1 |صفحات=31}}</ref>
