عموری‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عَموریان ( اموری )''' قومی [[سامی‌نژاد]] و [[سامی‌زبان]] نیمه‌کوچ‌نشین در دوران باستان بود. مردم عموری در حدود دو هزار سال پیش از میلاد از خاستگاه خود که در بیابان‌های سوریه، در قسمت‌های میانی [[فرات]]، قرار داشت آغاز به مهاجرت‌های گسترده به سوی شرق کرده و در [[میان‌رودان]] (بین‌النهرین) مستقر شدند. آنها به میان‌رودان نخست به عنوان سرباز اجیر و بازرگان وارد شدند اما بعدها سرنگونی سلسله سوم اور را رقم زدند. عموری‌ها سپس بین ۱۸۰۰ تا ۱۵۰۷ ق.م. در بین‌النهرین دودمانی را بنیاد کردند که به دودمان اول [[بابل (تمدن)|بابل]] شناخته می‌شود. معروف‌ترین پادشاه این دودمان [[حمورابی]] بود که قلمرو خود را تا دریای [[مدیترانه]] گسترش داد. فرمانروایی عموری‌ها با تاخت‌وتازهای [[هیتی‌ها]] و مردم دریا در سده سیزدهم پیش از میلاد به پایان رسید.

 

 

زبان عموری‌ها از شاخه سامی غربی بود که مادر زبانهای [[عبری]] [[اوگاریتی ]] و [[عربی]] است اما عجیب این است که برخلاف بیشتر زبان‌های دیگر منطقه، زبان عموری هیچگاه شکل نوشتاری (به [[خط میخی]]) به خود نگرفت. زبان نوشتاری حکومت عموری‌ها [[زبان اکدی]] بود. عموری‌ها به چهار طایفه بزرگ تقسیم می‌شدند به نام‌های سِمعال، یَمینه، نُمها و یَموت‌بال. آنها خدای آمورو را پرستش می‌کردند.