مخاط {{انگلیسی|Mucus}}، در [[مهره‌داران]]، به ماده‌ای گفته می‌شود که سطح [[غشاء مخاطی|غشاهای مخاطی]] را پوشانده و از حالتی لغزنده برخوردار است. این ماده، معمولاً توسط غده‌های مخاطی ترشح می‌شوند. این ماده [[کلوئید]]ی دارای خاصیت [[گرانروی]] بوده و در خود [[آنزیم]]های ضدعفونی‌کننده‌ای چون [[لیزوزیم]] و پروتئین‌هایی همچون [[لاکتوفرین]] نیز دارد.<ref>{{cite journal | last1 = Singh | first1 = PK | last2 = Parsek | first2 = MR | last3 = Greenberg | first3 = EP | last4 = Welsh | first4 = MJ | month = May | year = 2002 | title = A component of innate immunity prevents bacterial biofilm development | journal = [[نیچر|Nature]] | volume = 417 | issue = 6888 | pages = 552–5 | pmid = 12037568 | doi = 10.1038/417552a}}</ref>سلول های مخاطی گلیکوپروتئینی به نام موسین ترشح می کنند. موسین با جذب آب فراوان به ماده مخاطی تبدیل می شود. ماده مخاطی ضمن عبور دادن میکروب ها یا ذرات خارجی آن ها را به دام می اندازد و گاهی خود آن را به وسیله آنزیم لیزوزیم خود نابود می کند.
قسمت هایی از بدن که با محیط بیرون در تماس اند( دستگاه گوارش ، دستگاه تنفس ، مجاری ادراری-تناسلی ) بهترین محل برای نفوذ میکروب ها به بدن هستند.بنابراین در این قسمت ها ماده مخاطی نقش دفاعی دارد. مخاط نقش مهمی را در بهبود فعالیت [[دستگاه گوارش]]، [[بافت پوششی|بافت‌های پوششی]]، [[دستگاه تنفس]] و [[دستگاه ادراری _ تناسلی|دستگاهای ادراری _ تناسلی]] برعهده دارد.<ref>{{cite web | url = http://kidshealth.org/kid/talk/yucky/booger.html | title = What's a Booger? | work = KidsHealth}}</ref>
