اقتصاد رسانه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۷:
==== ۳_بخش عمومی: ====
از آنجا که محصولات رسانه ای گاهی جزء کالاهای عمومی هستند یا اگر جزء کالاهای خصوصی باشند دارای آثا خارجی مثبت فراوانی اند، سیستم بازار به تنهایی نمی‌تواند تولید محصولات رسانه ای را در سطحی قرار دهد که از لحاظ جامعه در سطح بهینه محسوب می‌شود و تمایلات و انگیزهٔ بخش خصوصی نیز برای تولید کافی و بهینهٔ این محصولات کفایت نمی‌کند. از آنجا که عدم تولید یا پایین بودن تولید و در نهایت پایین بودن مصرف این محصولات با منافع عمومی سازگاری ندارد؛ بنابراین باید نمایندهٔ عموم (که می‌تواند دولت باشد) به نحوی این بخش را مورد حمایت قرار دهد. اگر کمک‌ها، دارای منطق اقتصادی باشد، باید به تولید بیشتر محصولات رسانه ای باکیفیت در جهت منافع عمومی منجر شود. اما معمولا دولت‌ها این مسئله را وسیله ای قرار می‌دهند تا به هر نحو در بازار این محصولات با انگیزه‌های سیاسی، سلیقه ای یا ایدئولوژیک صرف دخالت کنند، که ممکن است نتیجهٔ عکس دهد و باعث عدم رشد کمی و کیفی محصولات رسانه ای شود و این، به رفتار بازیگران اصلی این عرصه برمی گردد یعنی مصرف کنندگان که همهٔ این محصولات برای انها تولید و عرضه می‌شود. با وجود این، کنترل کامل آنها به هیچ عنوان آسان و شدنی نیست؛ لذا محدودیت‌های دولتی اگر با خواسته‌ها و سلیقه‌های مصرف کنندگان سازگار نباشد، معمولا نتیجهٔ عکس خواهد داد.
بنگاه‌های رسانه ای، مخاطبان و دولت‌ها سه دستهٔ اصلی از بازیگران بازار محصولات رسانه ای هستند که البته میزان دخالت و حضور دولت در دنیا به نوع رسانه، نظام سیاسی، نظام اقتصادی و شرایط خاص هر جامعه بستگی دارد. دخالت دولت کم و بیش در نظام‌های سوسیالیستی، سرمایه داری و مختلط (که امروزه اکثریت را دارند) دیده می‌شود. این سه دسته در بازار محصولات رسانه ای حضور دارند اما نوع و میزان حضور آنها به ساختار بازار بستگی دارد.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=موسایی |نام۱=میثم |عنوان=اقتصاد رسانه ها |تاریخ=
=بن‌مایه‌ها=
| |||