منصور (خلیفه): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوجعفر منصور''' (نام کامل: ابوجعفر عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن العباس المنصور) مشهور به '''منصور دوانیقی'''، دومین [[خلیفه]] از [[خلفای عباسی]] بود، که حدود ده سال از [[سفاح]] بزرگ تر بود و در روزگار خلافت وی، قدرت بسیاری داشت. او در خراسان، برای سفاح [[بیعت]] گرفت و بر کار اداره ایالات و استان‌ها نظارت داشت. پدرش محمد، نواده [[عباس بن عبدالمطلب]] بود؛ او از سال ۱۳۶ تا ۱۵۸ قمری (۷۵۴ تا ۷۷۵ میلادی) فرمان راند. بسیاری وی را موسّس واقعی خلفای عباسی می دانند، چه که توسط وی حکومت عباسیان نهادینه و تثبیت شد<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://dx.doi.org/10.1017/chol9780521838238.013|عنوان=The Islamic east|نام خانوادگی=Daniel|نام=Elton L.|ناشر=Cambridge University Press|شابک=9781139055932|مکان=Cambridge|صفحات=448–505}}</ref>. در سال ۱۴۹ قمری، وی [[بغداد]] را با نام ''مدینه السلام'' (شهر صلح) بنیان نهاد. وی شورش‌های زیادی را در زمانی که هنوز عباسیان چندان به قدرت نرسیده بودند، سرکوب کرد. او عنصر وفادار خلافت عباسی، [[ابومسلم خراسانی]] را به قتل رسانید. وی شورش [[سنباد]] را که از اهل [[خراسان]] بود، دفع کرد. او دستور قتل حضرت جعفر بنابن محمد الصادقمشهور عليهبه السلامصادق را نیز صادر کرد.{{سخ}}